ప్రమీల ను చూడగానే, కవిత గబగబా ఆమె దగ్గరకి వెళ్ళి, “ఏంటే ఇదీ! టెన్షన్ అంటుందీ, మనతోనే మాట్లాడడానికి అమెరికా నుండి వచ్చిందీ అంటుందీ..” అని అడుగుతుంటే, “అదే నాకూ ఆశ్చర్యంగా ఉంది. పద వెళ్దాం..” అంటూ, లోపలకి వెళ్ళబోతుండగా, కల్పనే ఎదురొచ్చి, “రండి రండి.. ఎక్కడా మీ అబ్బాయిలూ!?” అంటూ ఉండగా, రవీ రమేష్ లు ఆటోలకు డబ్బులు ఇచ్చి, అప్పుడే లోపలకి వస్తున్నారు. వాళ్ళని చూస్తూనే, “అయితే నేను పొరబడలేదన్న మాట..” అంది కవిత. ఆమె ఏమంటుందో వీళ్ళకి అర్ధం కావడం లేదు. “అచ్చం అవే పోలికలు..” అంది కల్పన తనలో తాను అనుకుంటున్నట్టు. అప్పుడు అర్ధమయింది వాళ్ళకి ఆమె దేని గురించి మాట్లాడుతుందో. లోపలకి నడిచి వస్తున్న కొడుకులను చూస్తుంటే, గొంతు తడారిపోతున్నట్టు ఉంది ప్రమీల, కవితలకు. అంతలో అక్కడకి వచ్చిన పిల్లల్లో రమేష్ ను చూసి, “నీ పేరేంటి బాబూ!?” అడిగింది కల్పన ఆత్రంగా. “రమేష్..” అన్నాడు వాడు ఆమెని విచిత్రంగా చూస్తూ.
