Pramila, Kavitha aunty la tho Ramesh, Ravi la dengudu..... Part-44

కవిత తలుపు తెరవగానే, ప్రమీల లోపలకి వచ్చి, అక్కడ ఉన్న రవి, రవళిలను చూసి, “మ్..వీళ్ళకు కూడా అయిపోయిందా!?” అంది. “దిగ్విజయంగా..” చెప్పింది కవిత నవ్వుతూ. “ఇక మనకి మిగలనివ్వరే వీళ్ళూ..” అంది ప్రమీల. “ఫరవాలేదులేవే, అంతగా అయితే మనమే వేరేవాళ్ళని చూసుకుందాం..” అంది కవిత నవ్వుతూ. ఆమె మాటలకి రవి చిన్నబుచ్చుకుంటూ, “ప్లీజ్, అలా అనకు ఆంటీ..” అన్నాడు. కవిత వాడి బుగ్గ మీద కొట్టి, “సరదాగా అన్నాను లేరా.. ఇక మీరు బయటకు పోయి, తయారయ్యి రండి. భజనలో కూర్చోకపోతే బాగోదు.” అంది. సరేనని రవి, రవళీ బయటకి పోయారు. ఆడాళ్ళిద్దరూ పట్టుచీరలు సింగారించుకొని కిందకి చేరారు. కిందకి చేరిన వాళ్ళకి షాక్ తగిలేట్టు, అక్కడ వాళ్ళ మొగుళ్ళు నవ్వుతూ దర్శనమిచ్చారు. “రేపు ఆదివారం, ఎల్లుండు పండగ.

ఎలాగూ షాప్ లు తీయం కదా అనీ, మీకు సర్ప్రైజ్ గా ఉంటుందని వచ్చేసాం.” అన్నారు వాళ్ళు పళ్ళు ఇకిలిస్తూ. ఆ మాటలకి ఆడాళ్ళిద్దరూ భారంగా నిట్టూర్చారు. వాళ్ళు చేరిన కాసేపటికి పిల్లలు కూడా తయారయ్యి భజన కార్యక్రమంలో పాల్గొనడానికి వచ్చి, తమ తండ్రులను చూసి షాక్ అయ్యారు. భజన కార్యక్రమం అయ్యేసరికి రాత్రి ఒంటిగంట అయింది. బయట ఊరినుండి వచ్చిన కొంతమందికి పడక సమస్య ఎదురయ్యింది. “పిల్లలూ, మేమూ ఒక గదిలో పడుకుంటాములే, ఆ మిగిలిన గదిలో కొంతమంది సర్ధుకోవచ్చు.” అంది కవిత. వెంటనే రాజీ వాళ్ళ అమ్మ “మీ ఆయనలను కూడా అక్కడే పడుకోమనండి. మిగిలిన గది ఎవరికైనా ఇవ్వొచ్చు.” అంది. ఆమె అలా అనగానే కవిత ప్రమీల పిర్రల మీద గట్టిగా గిల్లేసింది. ఆమె అక్కడ రాసుకుంటూ, మగపిల్లల్ని దగ్గరకి లాక్కొని, “ఈ రోజు మీకు ఇక రెస్టేలే, పదండి.” అంది నవ్వుతూ. తరవాత వాళ్ళు నలుగురూ కలసి ఒక గదిలోకి దూరి తలుపువేసుకున్నారు. తలుపులు వేయగానే, “తొందరగా పక్కలు వేయండి. అప్పుడే రెండు కావొస్తుంది. నిద్రపోవలి.” అంది కవిత. అప్పటికే పక్కలు సిద్దం చేసేసారు రవీ, రమేష్ లు. “రావే పడుకుందాం.” అంది కవిత ప్రమీలతో. “ఆగవే, మీ అన్నయ్యా, మా అన్నయ్యా రావాలి కదా..” అంది ప్రమీల. “వాళ్ళు వస్తారులే.” అని, పిల్లలతో “ఒరేయ్! మీరు అటు పక్క పక్క వేసుకొని పడుకోండి.” అంది కవిత. వాళ్ళు మారాం చేస్తూ “మేమూ మీ పక్కనే పడుకుంటాం.” అన్నారు. “మ్…మా పక్కన పడుకుంటే మీరు తిన్నగా ఉండరు. దొరికిపోతాం. వద్దులే పొండి.” అన్నారు ఆడాళ్ళు ఇద్దరూ. “ఊఁ…ప్లీజ్..ప్లీజ్..ఆంటీ..” అంటూ ఎవరి ఆంటీలను వాళ్ళు పిసికేయసాగారు. వాళ్ళు బలవంతంగా విడిపించుకుంటూ, “అమ్మో! పిల్లలు మన పరువు తీసేట్టు ఉన్నారు.” అని దూరంగా జరిగిపోయారు. పిల్లలు మళ్ళీ మీదకి రాబోతుండగా, తలుపు తోసుకుంటూ మగాళ్ళు ఇద్దరూ లోపలకి వచ్చేసారు. లోపలకి వస్తూనే “ఏంటీ, పిల్లలు ఏదో అడుగుతున్నారూ!?” అని అడిగారు వాళ్ళు. “ఏంలేదు అన్నయ్యా, వాళ్ళు కూడా మాతో పాటూ పడుకుంటారట.” చెప్పింది కవిత. “పోనీలేమ్మా, మనతో పాటే పడుకోనీయ్, పాపం పిల్లలూ..” అన్నాడు ప్రమీల వాళ్ళ ఆయన. అతను అలా అనగానే పిల్లలిద్దరూ తమతమ ఆంటీలను కసిగా చూసారు. కవిత భారంగా నిట్టూర్చి, “సరే, రండి..” అంది. పిల్లలిద్దరూ మధ్యలో పడుకుంటే, వాళ్ళకి చెరో వైపునా ప్రమీల, కవితలు ఎవరి కొడుకు పక్కన వాళ్ళు పడుకున్నారు. వాళ్ళకి అటూఇటూ చివరలో వాళ్ళ భర్తలు పడుకున్నారు. అసలే అలసిపోయి ఉన్నారేమో, అందరూ పడుకున్న వెంటనే నిద్రపోయారు. అలా ఎంతసేపు అయ్యిందో తెలీదుగానీ, తన స్థనాలపై ఎవరిదో చెయ్యి కదులుతుంటే, మెలుకువ వచ్చింది ప్రమీలకి. అది పిల్లాడి చెయ్యి అని తెలుస్తుంది ఆమెకి. “అమ్మో! నిద్దట్లో కవిత అనుకొని నన్ను నొక్కేస్తున్నట్టున్నాడు నా కొడుకు..” అనుకుంటూ, “రవీ..” అని లోగొంతులో పిలిచింది ఆమె కంగారుగా. దానికి జవాబుగా వాడు ఆమె స్థనాన్ని కసిగా పిసుకుతూ, “రవి అటు వైపుకు పోయాడులే, కంగారు పడకు.” అన్నాడు వాడు. ఆ గొంతు రమేష్ ది గా గుర్తించి, “అమ్మనీ, వీళ్ళు ప్లేస్ లు మారిపోయారన్నమాట.” అనుకొని, అలాగే గుసగుసలాడుతూ, “ఏం చేయకు, పక్కన ఉన్న మా ఆయన లేచాడంటే బావుండదు.” అంది. “నువ్వు మేనేజ్ చెయ్ లేవకుండా..” అంటూ, మెల్లగా ఆమె జాకెట్ హుక్స్ విప్పేసాడు. ఆమె కాస్త కంగారు పడుతూనే, తన భర్త వైపు చూసింది. అతను గాఢ నిద్రలో ఉన్నాడు. ఎంత గాఢ నిద్రలో ఉన్నా, పొరపాటున మెలుకువ వస్తే, దొరికిపోతుందేమో నన్న భయం ఆమెని కుదిపేస్తుంది. ఆమె అ ఆలోచనల్లో ఉండగానే, వాడు మొత్తం హుక్స్ తీసేసి, బ్రాని పైకి లేపేసి, ఒక చేత్తో ఒక స్థనాన్ని పట్టుకొని చిన్నగా పిసికాడు. ఆమె వాడితో అలాగే లోగొంతులో “ప్లీజ్ రా బాబూ, వదిలేయ్ రా, దొరికిపోతాం..” అంటూ ఉండగా, వాడు కాస్త కిందకి జరిగి, రెండో స్థనాన్ని నోటితో అందుకొని, “ఇస్..” అని పీల్చాడు. వాడు అలా పీల్చగానే, ఆమెకి ఒక్కసారిగా నరాలన్నీ వేడెక్కిపోయాయి. “మ్..” అని వస్తున్న మూలుగును నోటిలోనే అదిమి పెట్టుకొని, వాడి తలపై చేయి వేసి గట్టిగా అదుముకుంది. తలను మాత్రం, ఎందుకైనా మంచిదని, తన మొగుడి వైపే తిప్పి ఉంచింది.  వాడు మాత్రం ఆమెని స్థిమితంగా ఉండనివ్వడం లేదు. ఆమె స్థనాన్ని చప్పరిస్తూ, మరో స్థనాన్ని చపాతీ పిండిని పిసికినట్టు పిసికేస్తున్నాడు. దాంతో ఆమెకి వెర్రెక్కిపోతుంది. పక్కన ఉన్న భర్త లేస్తాడేమోనన్న కంగారుతో, ఆమె దుప్పటిని కప్పేసుకుంది. దుప్పటిలో వాడు ఉండిపోయాడు. ఇక దుప్పటి చాటు ఉండేసరికి వాడు మరింత చెలరేగిపోతూ, ఆమె చీరను పైకెత్తేసి, ఆమె పువ్వు మీద చేయి వేసేసరికి, ఆమె పేంటీ తగిలింది, దాని అంచులు పట్టుకొని లాగసాగాడు. ఆమె వాడి చేయిమీద చిన్నగా కొట్టి, తన కదలికలు భర్తకి తెలియకుండా, నెమ్మదిగా తన పేంటీని కిందకి లాగేసింది. దాంతో వాడు తన వేళ్ళతో ఆమె పూ పెదాలు నెమ్మదిగా విడదీసి ఆడుకోసాగాడు. భర్త పక్కన ఉండగానే వాడు అలా ఆగడాలు చేస్తుంటే, ఆమెకి విపరీతమైన థ్రిల్లింగ్ గా అనిపిస్తుంది. ఆ థ్రిల్ ను అనుభవిస్తూనే భర్త వైపు చూసింది. అతను నిద్రపోతూనే ఉన్నాడు. తల తిప్పి కవిత వైపు చూసింది. ఆమె కూడా దుప్పటికప్పుకొని ఉంది. లోపల రవి గాడు కూడా రెచ్చిపోతున్నట్టున్నాడు. ఆమె కళ్ళలో తమకం కొట్టొచ్చినట్టు కనిపిస్తుంది. ఆ తమకపు కళ్ళతోనే ఆమె ప్రమీలను చూసి చిన్నగా నవ్వింది. ప్రమీల నెమ్మదిగా దుప్పటిలోంచి తన చేతిని బయటకు తెచ్చి, కవిత చేతిని పట్టుకుంది. ఆమె పట్టుకోగానే కవిత తన చేతితో ఆమె చేతిని బిగించేసింది. ఇద్దరూ ఒకరిని ఒకరు చూసుకుంటూ, పెదవుల చాటున, వస్తున్న మూలుగులను ఆపుకుంటూ ఆపసోపాలు పడిపోతున్నారు. అంతలో రమేష్ ప్రమీల స్థనాల్ని వదిలి, కిందకి జారాడు. వాడు ఏం చేయబోతున్నాడో అర్ధమయ్యేసరికి ఆమె తొడలు వణికిపోసాగాయి........ (Written by Pranay......... To be continued in Part-45)