Pramila, Kavitha aunty la tho Ramesh, Ravi la dengudu..... Part-25

టేంక్ పైన ఒద్దికగా కూర్చుంది రాజీ. రమేష్ కూర్చోబోతుండగా, “ఆగు బావా! బట్టలు మాసిపోతాయ్.” అంటూ, తన పరికిణీని పరిచి, “రా కూర్చో..” అంది. రమేష్ దాని మీద కూర్చొని, “ఇది ఇలా పరిచేసావూ, మరి ఇది మాసిపోదా!?” అన్నాడు. “మాసిపోదు, కావాలంటే చూడు.” అంది. అతను పరిశీలనగా చూస్తే, ఆమె పరికిణీని తన చుట్టూ బుట్టలా పరిచేసింది. తను కూర్చున్న చోట లోపల మాస్తుందే తప్ప బయటకాదు. “అమ్మనీ! సూపర్ గా సెట్ చేసావ్?” అని, అంతలోనే ఒక సందేహం వచ్చి, అడిగేసాడు, “మరి నువ్వు దేని మీద కూర్చున్నావూ!?” అని. ఆమె ముసిముసిగా నవ్విందే గానీ సమాధానం చెప్పలేదు. “అంటే కింద ఏమీ లేదా!?” అన్నాడు. “ఏయ్..ఛీ!” అంది ఆమె సన్నగా సిగ్గుపడుతూ. “అయితే చెప్పవన్న మాట.” అన్నాడతను. “ఊఁహూఁ..” అంది ఆమె. “అయితే నేనే తెలుసుకుంటాను.” అని, పరికిణీ నుండి పక్కకి జరిగి, పరుచుకున్న పరికిణీ అంచుల కింద నుండి చేతిని లోపలకి తోసాడు.

అతను అలా చేతిని పెట్టడం చూసి, “ఏయ్ బావా!” అంటూ, గబుక్కున పరికిణీని దగ్గరకు లాగేసుకుంది. “ఏయ్..నేను చూడాల్సిందే..” అంటూ, ఆమె జాగ్రత్త పడేలోగా, కిందకి చేతిని దూర్చేసాడు. అంతే, మెత్తగా నున్నగా ఉన్న ఆమె తొడ అతని చేతికి తగిలింది. అతని చేయి తగలగానే షాక్ కొట్టినట్టు, ఆమె “స్..వద్దు బావా…” అని, పక్కకి జరిగిపోయింది. అమె తొడ తన చేతికి తగిలే సరికి, అతనికి ఎక్కడో ఏదో అయిపోతున్నట్టు అయిపోయింది. “అబ్బ! ఎంత నున్నగా ఉందీ!” అనుకున్నాడు. అతను ఆ అవస్థలో ఉండగా, ఆమె మళ్ళీ యధాస్థానానికి వచ్చేసి, “ఏంటి బావా! అలా ఉండిపోయావూ!?” అంది. అతను తల విదిలించి, ఆమె పక్కన కూర్చొని, “ఏదో షాక్ కొట్టినట్టు అయితేనూ.” అన్నాడు. ఆమె తన మోకాలితో అతని మోకాలిమీద కొడుతూ, “ఏం షాక్ కొట్టిందీ!?” అంది. ఆమె అలా కొడుతుంటే మరింత షాక్ కొడుతున్నట్టు ఉంది అతనికి. ఆ షాక్ ను ఆశ్వాదిస్తూ, “మ్..ఇలా కొడుతుంటే షాక్ కొట్టదా!” అన్నాడు. ఆమె ఆమె చేతులు వెనక్కి ఆనించి, కాళ్ళు బార్లా చాపి కూర్చొనీ, “మ్..లాస్ట్ ఇయర్ వచ్చినపుడు ఇలానే కొట్టాను గుర్తుందా! మరి అప్పుడు లేని షాక్ ఇప్పుడు ఎందుకు వస్తుందీ!?” అంది చిలిపిగా నవ్వుతూ. అప్పుడు గుర్తొచ్చింది అతనికి, కిందటేడు వచ్చినపుడు ఆమె తనను రకరకాలుగా కొట్టడం. అప్పటికింకా అతనికి జ్ఙానోదయం కాలేదుగా. అందుకే ఆమె చేష్టలు అర్ధం కాలేదు. ఇప్పుడు అర్ధమై, ఆమె వైపు చూసాడు. అప్పటికే చీకటికి అలవాటు పడ్డ అతని కళ్ళకు ఆమె స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది. ఆమె కూర్చున్న భంగిమలో, విల్లులా వంగి ఉంది ఆమె. నడుము దగ్గర ఓణీ పూర్తిగా పక్కకి తప్పుకుంది. ఆ ఓణీ జాకెట్ దగ్గర ఒకపక్క మాత్రమే కవర్ చేస్తుంది. రెండో పక్కనుండి ఆమె స్థనం కాస్త బయటకి తొంగి చూస్తుంది. అతను తనని అలా పరికించి చూస్తుంటే, ఆమె నవ్వుతూ కళ్ళు ఎగరవేసి, “ఏంటి బావా! ఏం చెప్పకుండా అలా చూస్తున్నావ్!?” అంది. అతనూ నవ్వేస్తూ, “లాస్ట్ ఇయర్ సరిగ్గా చూడలేదుగానీ, చాలా ఉన్నాయే నీ దగ్గరా..” అన్నాడు. “అబ్బో! అప్పుడు కనిపించనివి ఇప్పుడు ఏం కనిపించాయో కొత్తగా!?” అంది ఆమె అదే చిలిపితనంతో. ఆమె అలా అనగానే, కాస్త మొహమాట పడ్డాడు రమేష్. అతని మొహమాటాన్ని గమనించి, సరిగ్గా సర్ధుకొని కూర్చొని, “ఏంటి బావా! ఏదో మొహమాట పడుతున్నట్టున్నావ్?” అంది కొంటెగా. ఆమె అలా అనగానే ఒక్కసారిగా అతని ఈగో హర్ట్ అయ్యి, “నీ దగ్గర మొహమాటం ఎందుకూ!?” అన్నాడు. “అయితే మరి చెప్పూ..” అంది అతన్ని కవ్విస్తూ. అతను “హుమ్..” అని చిన్నగా నిట్టూర్చి, ఆమెకి దగ్గరగా జరిగి, వెనక నుండి నడుము చుట్టూ చేయివేసాడు. ఆమె నవ్వుతూ, “మ్..చెప్పడమంటే ఇదా!?” అంది. “అన్నీ నోటితో చెప్పరు.” అన్నాడు అతను. “అలాగా! మరి ఎలా చెబుతారూ!” అంది ఆమె. దానికి జవాబుగా అతను ఆమె నడుము మడత మీద చిన్నగా నొక్కాడు. ఆమె “స్…బావా!” అంది. అతను అక్కడ చిన్నగా నిమురుతూ, “ఏమయిందీ!?” అన్నాడు. “ఏదో అయ్యిందిలే…అంతేనా చెప్పడం? ఇంకా ఏమైనా చెబుతావా!?” అంది. “నువ్వు చెప్పమనాలే గానీ, ఇంకా చెప్పాల్సినవి చాలా ఉన్నాయి.” అన్నాడు అతను. “మ్…అయితే నాన్చకుండా చెప్పొచ్చుగా.” అంది ఆమె చిన్నగా. అతను అమె నడుము మీద ఉన్న చేతిని మెల్లగా పైకి జరపసాగాడు. అతను అలా జరుపుతూ ఉంటే, ఆమె ఒళ్ళంతా బరువెక్కిపోతున్నట్టు ఉంది. ఆ చేయి ఇంకాస్త పైకి వెళ్ళి, జాకెట్ కింద అంచు దగ్గర ఆగింది. ఈసారి ఆమె ఊపిరి కూడా భారమవుతున్నట్టు ఉంది. అతను ఇంకా నెమ్మదిగా, జాకెట్ అంచును దాటి, చేతిని ఇంకాస్త పైకి తీసుకెళ్ళి, ఆమె ఎత్తుల దగ్గర ఆపాడు. ఆమె భారంగా ఊపిరిపీలుస్తూ, పెదాలు బిగించి, అతని వైపే చూస్తుంది. అతనూ ఆమె వైపే చూస్తూ, “ఇంకా చెప్పనా!?” అన్నాడు. ఆమె “ఇది ఏ భాష బావా!?” అంది దాహంతో సన్నగా వణుకుతూ. “బావా మరదళ్ళ భాష…మరి చెప్పనా!?” అన్నాడు. ఆమె వేగంగా ఊపిరితీసుకుంటూ “ఊఁ..” అంది. అతను తన చేతితో అమె ఎత్తులపై చిన్నగా నిమిరాడు. ఆమె “మ్..” అంటూ చిన్నగా బిగుసుకుపోయింది. “నేను చెప్పేది నీకు బాగా అర్ధమవుతున్నట్టుందీ!?” అన్నాడు అతను. ఆమె “అహ్..” అంటూ నిట్టూర్చింది. ఆమె అలా బిగుసుకుపోయి, నిట్టూరుస్తుంటే, అతనికి ఫుల్లుగా వేడెక్కిపోతుంది. ఆమె మొహంలో మొహంపెట్టి, “ఇప్పుడు కాస్త ముఖ్యమైన విషయం చెప్పనా!?” అన్నాడు. అలా అంటుంటే, అతని గొంతు సన్నగా వణుకుతుంది. ఆమె కూడా వణుకుతూ, “ఊఁ…” అంది. అంతే, అతను ఆమె స్థనాన్ని చిన్నగా నొక్కాడు. ఆమె “మ్..” అంటూ, వెల్లకిలా పడుకుండిపోయింది. అతను తన చేతిని అలానే ఉంచి, ఆమెతో పాటూ, ఆమె పక్కన పడుకుంటూ, ఆమె బుగ్గపై చిన్నగా ముద్దు పెట్టాడు. అంత తమకంలోనూ, ఆమె చిన్నగా నవ్వుతూ, “ఇలా తప్పు మాట్లడితే ఎలా బావా!” అంది. అతను “సారీ! కరెక్ట్ చేసుకుంటాను.” అంటూ, ఒకసారి దీర్ఘంగా ఊపిరితీసుకొని, ఆమె పెదవిని అందుకోబోతుండగా, అకస్మాత్తుగా కరెంట్ వచ్చేసింది. ఆమె ఉలిక్కిపడి గబుక్కున పైకి లేచిపోయింది. “ఏమయిందీ!?” అన్నాడు అతనూ పైకి లేస్తూ. “కరెంట్ వచ్చేసింది.” అంది ఆమె. “అయితే ఏమయిందీ!? మనం ఎవరికీ కనబడం కదా!” అన్నాడు అతను ఆమె నడుము పట్టుకొని లాగుతూ. ఆమె గబుక్కున అతని చేతిని తోసేసి, “కనబడం కాబట్టే, వెదికితే దొరికిపోతాం. మిగిలిన కబుర్లు తరవాత చెప్పుకుందాంలే.” అంటూ, గబగబా నిచ్చెన దిగసాగింది. అతనూ ఆమె వెనకే దిగాడు. రాజీ వెళ్ళబోతుంటే, అతనికి అప్పుడే కవిత కోపంగా వెళ్ళడం, రవి అక్కడే నిలబడిపోవడం గమనించాడు. వెంటనే “ఏయ్ రాజీ..ఒక్క నిమిషం..” అన్నాడు. ఆమె ఆగగానే తన వైపుకు తిప్పుకున్నాడు. సరిగ్గా అప్పుడే రవి గబగబా కవిత గదివైపుకు కదిలాడు. అది రాజీ చూడకూడదు కాబట్టి, ఆమెని మరింత దగ్గరకు లాక్కొని, “సరే, చివరగా ఒక్కమాట చెప్పి వెళ్ళిపో..” అన్నాడు. “ఏం చెప్పనూ!?” అంది ఆమె. “అదే, ఇందాక మధ్యలో ఆపిన మాట.” అన్నాడు అతను తన పెదవులను వేలితో చూపిస్తూ. ఆమె కిలకిలానవ్వి, “నేను చెప్పను పో..” అని పరుగెడుతూ ఉంటే, “రాజీ..రాజీ..” అంటూ ఆమె వెంట పడ్డాడు. ఆమె అలాగే నవ్వుతూ మెట్ల దగ్గరకి వెళ్ళేసరికి, అప్పుడే పైకి వచ్చిన ప్రమీల ఎదురయ్యింది. ఆమెని చూడగానే రాజీ టక్కున పరుగు ఆపేసి, “హాయ్ ఆంటీ..” అనేసి గబగబా కిందకి వెళ్ళిపోయింది. ఆమె వెళ్ళగానే, ప్రమీల రమేష్ తో “ఏం చేసావ్ దాన్ని!?” అని అడిగింది. అతను తడబడుతూ, “ఏం లేదు ఆంటీ..” అన్నాడు. ప్రమీలకు విషయం అర్ధమై, అతన్ని కోపంగా చూసి, విసురుగా చూసి, తన గదివైపుకు వెళ్ళబోయింది. అప్పటికే రవి ఆ గదిలోకి దూరడన్న విషయం రమేష్ కి గుర్తొచ్చి, “ఆంటీ..ప్లీజ్..” అంటూ గబుక్కున వెళ్ళి ఆమె చేయిపట్టుకున్నాడు.........(Written by Pranay......... To be continued in Part-26)