Pramila, Kavitha aunty la tho Ramesh, Ravi la dengudu..... Part-36

ఆమె మాటలు విన్న ప్రమీల “ఏంటే తరవాత చెప్పేదీ!?” అంది ఆరాగా. “అదా! కొత్త సెల్ ఫోన్ తీసుకున్నాగా, దాన్ని ఎలా ఆపరేట్ చేయాలో చెబుతున్నాడు, ఈలోగా నువ్వొచ్చేసావ్. అందుకే మిగిలిన ఆపరేషన్స్ తరవాత చెబుదువుగానిలే అంటున్నా..” అంది కవిత. ప్రమీల తేలికగా తీసిపడేస్తూ, “వాడి మొహం వాడికేం వచ్చూ!” అంది. “లేదే, కొత్తయినా బాగానే చేస్త్…”, చేస్తున్నాడూ అనబోయి, మాటమార్చి, “చెబుతున్నాడు..” అని, “పద వెళ్దాం..” అంది. “సరే అయితే, మళ్ళీ వచ్చాక తీరికగా చెప్పించుకో..” అని, రవితో “ఒక గంటలో వస్తాంరా, ఇల్లు జాగ్రత్త..” అని, కవితతో పాటు బయలుదేరింది ప్రమీల. వాళ్ళు వెళ్ళగానే, ఒక గంటలో రాబోయే కవితను తలచుకుంటూ బాత్ రూంలోకి దూరాడు రవి.

గతం లోంచి బయటకు వచ్చి, కవితవైపు చూసాడు రవి. ఆమె పెదవులు బిగించి చిన్నగా నవ్వుతూ, వాడిని చూసి కళ్ళెగరేసి, “గుర్తొచ్చిందా!?” అంది. వాడు ఆశ్చర్యంగా “అంటే ఆ రోజు నీ…” అని ఒక గుటక మింగి, “నీ సన్నుని కావాలనే నొక్కినట్టు నీకు తెలుసా!” అన్నాడు. “ఊఁ…తెలుసు. అంతేకాదు, నీ వేళ్ళతో నా తొడల మధ్య నొక్కేయడం కూడా తెలుసు.” అంది ఆమె. “మరి తెలిస్తే తిట్టాలనిపించలేదా నన్నూ!?” అన్నాడు వాడు. “మ్..ఎందుకు తిట్టాలనిపిస్తుందీ!? నువ్వు అలాచేస్తూ ఉంటే, నాకు కూడా దూలెక్కిపోయింది కదా…” అంది హస్కీగా. ఆమె అలా అనగానే వాడికి ఫుల్లుగా వేడెక్కిపోగా, “మరి దూలెక్కితే, అప్పుడే తీర్చుకోవచ్చుగా…ఇంత వరకూ ఎందుకు టైం వేస్ట్ చేసావ్!?” అన్నాడు వాడు. “మ్..అలా నొక్కిన వెంటనే, ఇలా అలుసిచ్చేస్తారా ఎవరైనా! ఇస్తే నువ్వు ఊరుకునేవాడివా!” అంది ఆమె. అతని ఆమె ముచ్చికను నైటీ మీదనుండే రెండు వేళ్ళతో పట్టుకొని లాగుతూ, “ఊరుకోక ఏం చేస్తాం!?” అన్నాడు అమాయకత్వాన్ని నటిస్తూ. వాడి లాగుడుకి ఆమె “స్..అబ్బా..” అంటూ, వాడి చేయి తీసేసి, “ఈ లాగుడు రేపు రవళిమీద చూపించు.” అంది. “అయితే రేపటికి ఇది ట్రైనింగ్ అనుకో..” అంటూ ఈసారి రెండు ముచ్చికలనూ నలిపాడు. “స్..పిల్లోడా..ఇక ఆపు..రేపు దాన్ని ఎలా దారికి తేవాలో ఆలోచించు.” అంది. అతను అమె పెదాలపై ముద్దుపెట్టి, “దానికోసమేగా ఇప్పుడు మనిద్దరం సమావేశమయ్యిందీ! కొన్ని సలాహాలు ఇవ్వొచ్చుగా..” అన్నాడు. “అవసరం లేదు. సహజంగా జరిగేదే ఎక్కువ త్వరగా జరుగుతుంది. అప్పుడు నన్ను ఎలా నీ వేళ్ళతో రెచ్చగొట్టావో, దాన్నీ అలాగే రెచ్చగొట్టు. కానీ ఆ విషయంలో మాత్రం తొందరపడకు.” అంది. “ఏ విషయంలో?” అన్నాడు వాడు ఆమె తొడల మధ్యలో చేయి పెడుతూ. “అబ్బా! తెలీదు మరి పిల్లాడికి..” అంది ఆమె అతని చేతిని దూరంగా నెడుతూ. “చెప్పొచ్చుగా…” అన్నాడు వాడు గారంగా, మళ్ళీ ఆమె తొడల మధ్య చేయివేసి, ఆమె పువ్వును నలుపుతూ. ఆమె “స్..” అనీ, “ఇక పడుకోరా బాబూ….మళ్ళీ పొద్దున్నే లేవాలి.” అంది. వాడు తన అంగాన్ని ఆమెకి గుచ్చి, “ఆల్ రెడీ లేచింది. నువ్వే పడుకోబెట్టు..” అన్నాడు. ఆమె అతని కళ్ళలోకి చూస్తూ, “వద్దురా…ప్లీజ్..పడుకో..” అంది ముద్దుగా. ఆడది అంత ముద్దుగా అంటే, ఏ మగాడు మాత్రం పడుకుంటాడూ! వాడు ఏమీ మాట్లాడకుండా, ఆమె పెదవులను సున్నితంగా ముద్దాడాడు. ఆమె చిన్నగా “మ్..” అని, “ఇక చాలురా..” అంది వినిపించీ వినిపించనట్టుగా. అతను మళ్ళీ ఆమె పెదవులను ముద్దాడి, ఆమె కింద పెదవిని చిన్నగా తన నాలుకతో తడి చేసాడు. ఆమె “మ్..” అంటూ మెడ పైకెత్తి కళ్ళు మూసుకుంది. తన ఎంగిలితో తడిసి మెరుస్తున్న ఆమె పెదవిని చూస్తుంటే, మరింత ముద్దొచ్చి, చిన్నగా కొరికాడు. ఆమె “మ్..స్..” అంటూ, వాడి తలపై చేయి వేసింది. వాడు తమకంగా “ఆంటీ..” అంటూ, నెమ్మదిగా మొహమంతా ముద్దులు పెట్టసాగాడు. ఆమె “ష్..” అంటూ, “పిల్లాడు వద్దన్నా వేడెక్కించేస్తున్నాడమ్మా..” అని సణుగుతూ, వాడి బాక్సర్ లోకి చెయ్యి దూర్చింది. ఆమె చెయ్యి తన బుజ్జిగాడికి తాకగానే వాడు కసెక్కిపోతూ “మ్..మ్..” అంటూ ఆమెని నలిపేయసాగాడు. వాడి నలుపుడుకు నైటీ అడ్డంగా అనిపించి, ఆమె కాస్త లేచి, దాన్ని విప్పి పక్కన పడేసి, మళ్ళీ వాడిని తన మీదకి లాక్కుంది. “నా బంగారు ఆంటీ..” అంటూ, వాడుతన అంగాన్ని బయటకి తీసి, ఆమె పువ్వుకేసి రుద్దాడు. ఆమె “మ్..” అని మూలిగింది. ఇక ఇద్దరూ ఈ లోకాన్ని మర్చిపోయి, పూర్తిగా కరిగిపోయేంతవరకూ వాళ్ళ మూలుగులు ఆ గదిలో ప్రతిధ్వనిస్తూనే ఉన్నాయి. ఒక గంట తరవాత, తనపై సేదతీరుతున్న రవిని తట్టిలేపింది కవిత. అతను ఉలిక్కిపడి లేచాడు. “ఇక నేను వెళ్ళి రమేష్ ని పంపిస్తాను.” అంది. “ఉండు ఆంటీ..ప్లీజ్..” అన్నాడు వాడు ఆమెని వదలకుండా. “మ్..నాకూ ఉండాలనే ఉంది. కానీ తెల్లరేలోగా ఎవరిగదుల్లో వాళ్ళు ఉండకపోతే ప్రమాదం. అసలే నిఘా ఎక్కువయింది.” అని, నవ్వుతూ వాడిని ముద్దు పెట్టుకొని, వాడికి బాక్సర్ ను తొడిగి వెళ్ళిపోయింది. తన గదికి వెళ్ళి తలుపుకొట్టిన కొద్దిసేపటికి, నిద్ర కళ్ళతో ప్రమీల కొద్దిగా తలుపు తెరిచి చూసి, “నువ్వా! రా..” అని లోపలకి వెళ్ళబోతుంటే, ఆమెని ఆపి “వాడి వంటిమీద బట్టలున్నాయా?” అని అడిగింది. ప్రమీల లోపలకి చూసి, నవ్వుతూ “లేవు..” అంది. “తొందరగా వేసుకొని వాడి రూమ్ కి పొమ్మను. కొద్దిసేపు పోతే తెల్లారిపోతుంది.” అంది కవిత. ప్రమీల నవ్వుకుంటూ లోపలకి పోయి వాడిని లేపి విషయం చెప్పగానే, వాడు కొద్దిసేపు మారాం చేసి, చివరికి చేసేదేం లేక ఒక టవల్ కట్టుకొని తన గదికి పోయాడు. ఇక తెల్లారి లేచిన తరవాత ఆడాళ్ళిద్దరూ కిందకి దిగి, మిగిలిన ఆడవాళ్ళు వంటలు వండుతుంటే, వీళ్ళు ఒకపక్కకి చేరుకొని, పిండి వంటలు సిద్దం చేసే పనిలో పడిపోయారు. పిల్లలిద్దరూ బారెడు పొద్దెక్కేదాకా నిద్ర పోతూనే ఉన్నారు. అది గమనించిన రాజీ, రవళిలు గుంభనంగా నవ్వుకొని, ప్రమీల; కవితల దగ్గరకి చేరారు. రాజీ కవితతో “ఏంటి అత్తా! బావ ఇక లేవడా!?” అంది. కవిత ఆమెని చూసి, “ఎందుకు లేవడే? నువ్వు వెళ్ళి లేపితే వెంటనే లే..స్తా..డు…” అంది నవ్వుతూ. వెంటనే రవళి అందుకొని, “నువ్వు లేపిన వెంటనే లేస్తాడో లేదో!! ఎందుకైనా మంచిది ఆంటీని తీసుకెళ్ళు, వెంటనే లేస్తాడు.” అంది కొంటెగా. కవిత ఆమె పిర్ర మీద గిల్లి, “ఎలా లేపాలో నీ అక్కకి బాగా తెలుసులేగానీ, ఆంటీ కొడుకు ఏమైనా లేస్తాడేమో నువ్వు ట్రై చెయ్..” అంది. రవళి “అబ్బా..” అని పిర్రమీద తడుముకొని, “ట్రై చేస్తాలే గానీ, నువ్వు వచ్చి కాస్త నేర్పు, ఎలా లేపాలో…” అంది. కవిత ఈసారి లాగి ఒక్కటి కొట్టింది రవళి పిర్రమీద. ఆమె “అబ్బా…అత్తా…” అంది చిరు కోపంతో. “ఇంతకీ వాళ్ళు లేవకపోతే మీకేంటమ్మా!?” అంది ప్రమీల. “ఒంటరిగా బోర్ కొడుతుంది. కాస్త మమ్మల్ని ఓ సినిమాకో షికారుకో తీసుకుపోతారేమోననీ..” అంది రాజీ. “మీరు తీసుకుపొమ్మంటే ఎందుకు తీసుకు వెళ్ళరూ! పోయి లేపండి.” అంది ప్రమీల. రాజీ, రవళిలు వెళ్ళబోతూ ఆగి, “మేము లేపితే మీరు ఫీలవ్వరుగా..” అన్నారు కొంటెగా. “ఇందులో ఫీలయ్యేది ఏముందీ! లేపిన ప్రతీసారి లేచే ఓపిక వాళ్ళకుంటే సరి.” అన్నారు ఆంటీలు ఇద్దరూ నవ్వుతూ. ఆ మాటలకి ఆడపిల్లలు ఇద్దరూ కిలకిలా నవ్వుకుంటూ మేడపైకి పరుగెత్తారు. వాళ్ళని చూసి కవిత నవ్వుతూ, “ఇక వాళ్ళు కష్టపడక్కర్లేదు. వీళ్ళే వాళ్ళని దించేసుకునేట్టున్నారు.” అంటూ ఉండగా, అటువైపు వస్తున్న కవిత వదినను చూసి, ప్రమీల “ష్..” అని హెచ్చరించింది......... (Written by Pranay......... To be continued in Part-37)