"ਵੇ ਸੋਨੀ......ਵੇ ਪੁੱਤ ਉਠਜਲਦੀ ਦੇਖ ਬੱਦਲ ਕਿੰਨਾਚਾਢ ਕੇ ਆ ਗਯਾ. ਜਲਦੀ ਕਰ ਸਾਰੇ ਕਪਦੇਬਾਹਰ ਸੁਕਞੇ ਪਾਏ ਆ. ਨਾਲੇ ਦਾਣੇ ਬੀ ਕੱਠੇਕਰਨੇ ਆ. ਅੱਗ ਲੌਣੀਯਾਪਤੀਯਾਨ ਵੀ ਹਵੇਲੀ ਚੋਉੱਡਣ ਈ ਖਿਲਰੀਯਾਨ ਪਾਯਿਨ. ਉਠ ਜਾਦੀ" ਸੋਨੀ ਅਖਾਂ ਮਾਲਦਾਉਤ ਕੇ ਬੈਠ ਗਯਾ. ਓ ਅੱਜ ਸਵੇਰਦਾ ਆਪਣੀ ਮਾ ਨਾਲਲੱਗਾ ਕੱਮ ਕਰਾ ਰਿਹਾਸੀ. ਹਾਲੇ ਦੋਵਾਂ ਨੂਸੁੱਟਯੰ ਘੰਟਾ ਭਰ ਹੀਹੋਯ ਸੀ ਕੇ ਬੱਦਲਛਡ ਕੇ ਆ ਗਯਾ. ਕਿਸੇ ਵੇਲੇ ਵੀ ਬਾਰਿਸ਼ਸੁਰੂ ਹੋ ਸਕਦੀ ਸੀ. "ਉਠਕੇ ਦਾਣੇ ਅੰਦਰ ਰਖਦੇ. ਮੈਂ ਕਪਦੇ ਲਾਹਲਵਾਂ. ਫਿਰ ਹਵੇਲੀ ਨੂਜਾਣਾ ਆ. ਪਤੀਯਾਨ ਸਾਰੀਆਂਕਾਢ ਕੇ ਬਾਹਰ ਪਾਇੀਆਨ. ਜਲਦੀ ਕਰ ਪੁੱਤ" ਸੀਮਾਬਾਹਰ ਜਾਂਦੀ ਹੋਯੀ ਬੋਲੀ. ਉਸਨੇ ਤਾਰ ਤੋਂ ਫਟਾਫਟਕਪਦੇ ਲਾਹ ਕੇ ਇਕਚਾਦਰ ਬੀਚ ਸੁੱਟਣੇ ਸੁਰੂਕਰ ਦਿੱਤੇ. ਕਪਦੇ, ਚਾਦਰਾਂ, ਤੌਲੀਏ ਅੱਜ ਉਸਨੇ ਸਾਰਾਕੁਘ ਧੋ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਅਖੇ ਕੱਮ ਨਿਬੇਡ ਕੇਹਟਨਾ ਅੱਜ. ਘੱਟੋ ਘੱਟਓ ਇਸ ਗੱਲਦਾ ਸੁਕਾਰ ਮਨਾ ਰਿਹਈਸੀ ਕੇ ਤੇਜ਼ ਧੁੱਪਕਰਕੇ ਕਪਦੇ ਸੁੱਕ ਗਾਏਸੰਨਣ. ਕਾਪਦਯਾੰ ਦੀ ਪੰਡਅੰਦਰ ਸ੍ਟੋਰ ਬੀਚ ਰਖ੍ਕੇਓ ਭੱਜੀ ਭੱਜੀਆਪਣੇ ਮੁੰਡੇ ਸੋਨੀ ਕੋਲਗਾਯੀ.
ਓਪੱਲੀ ਘਾਦੀਸ਼ ਕੇ ਅੰਦਰਲੇਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪਰਦਾਣੇ ਜਾਦਾ ਕਰਕੇ ਪੱਲੀਬਹਲੀ ਭਾਰੀ ਸੀ. ਸੀਮਾਨੱਸ ਕੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਦਾ ਹਾਥ ਵਟੌਂ ਲੱਗੀ. ਦਾਨੇਯਾਨ ਦੀ ਪੱਲੀ ਘਾਦੀਸ਼ਕੇ ਅੰਦਰ ਕਰਕੇ ਦੋਵੇਮਾ ਪੁੱਤ ਜੱਦ ਸਿੱਧੇਖਾਦੇ ਹੋਏ ਤਾਂ ਦੋਵਾਂਦੇ ਸਾਹਾਂ ਵਿਚ ਸਾਹਨਹੀ ਰਲ ਰਹੇ ਸੰਨ. ਏਕ ਡੁਮ ਹੁਮ ਹੋਗਯਾ ਸੀ. ਮਤਲਬ ਸਾਫਸੀ ਹਨੇਰੀ ਅਔਣ ਵਾਲੀਸੀ. "ਵੇਚੱਲ ਹਵੇਲੀ ਨੂ ਚੱਲੀਏ. ਮੇਰਿਯਾਨ ਪਤੀਯਾਨ ਸਾਰੀਆਂ ਬਾਹਰਪਾਇੀਆਨ. ਭਿੱਜ ਗਾਇੀਆਨ ਤਾਂਕਿਸੇ ਕੱਮ ਦਿਯਨ ਨੀਰਿਹਨਿਯਨ" ਸੀਮਾ ਘਰ ਦੇਦਰਵਾਜੇ ਨੂ ਜ਼ਿੰਦਾ ਲਾਗੌਂਦੀਬੋਲੀ. ਓ ਦੋਨੋ ਪਿੰਡੋਬਾਹਰ ਆਪਣੀ ਹਵੇਲੀ ਨੂਤੁਰ ਪਾਏ.
ਵਧਿਯਨਦਾ ਕੱਮ ਕੱਲ ਹੀਨਿੱਬਡਾਯਾ ਸੀ. ਕਣਕ ਤਾਕਦੋਂ ਦੀ ਸਾਰੀ ਬੇਚਦਿੱਤੀ ਸੀ. ਏਕ ਤੁਡੀਰਿਹੰਦੀ ਸੀ ਬਨੌਂ ਬਲੀ. ਓ ਵੀ ਪਿਕਲੇਦੋ ਦਿਨਾ ਵਿਚ ਤੁਡੀਆਲੇ ਰੀਪਰ ਨਾਲ ਬਣਾਲਾਯੀ ਸੀ ਤੇ ਹਵੇਲੀਦੀ ਨਵੀ ਸ਼ੇਡ ਵਿਚਭਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ. ਮਤਲਬਕਿ ਕੱਲ ਓਹ੍ਨਾ ਦਾਸਾਰਾ ਕੱਮ ਨਿੱਬਡ ਗਯਾਸੀ. ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇਓਸਦਾ ਘਰਵਾਲਾ ਆਪਣੇ ਭਣੋਯੀਏਦੀ ਖਬਰਸਰ ਲੈਣ ਚਲਾਗਯਾ ਜੋ ਕਯੀ ਦਿਨਾਤੋਂ ਬੀਮਾਰ ਚਾਲ ਰਿਹਾਸੀ. ਉਸਦੇ ਜਾਂ ਪਿੱਛੋਂਸੀਮਾ ਨੇ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾਕੇ ਓ ਅੱਜ ਘਰਦੇ ਸਾਰੇ ਕਪਦੇ ਵੀਧੋ ਦੇਵੇਗੀ ਤੇ ਇੱਕੋਵਾਰ ਕੱਮ ਨੀਵੇਦ ਕੇਵਿਹਲੀ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ. ਰਾਜਾਇੀਆਨਦੇ ਗਿਲਫ, ਚਾਦਰਾਂ, ਤੌਲੀਏਤੇ ਬਾਕੀ ਘਰ ਦੇਜਿਯਾਨ ਦੇ ਲਪਦੇ- ਸਾਰੇਮਿਲਾ ਕੇ ਅੱਜ ਉਸਨੇਸੋਨੀ ਦੀ ਮਦਦ ਨਲਧੋ ਦਿੱਤੇ ਸੰਨ. ਹਾਲਾਂਕੇਦੋਨੋ ਮਾ ਪੁੱਤ ਵਧਿਯਨਦੇ ਕੱਮ ਕਾਜ ਤੋਬੁਰੀ ਤੇਰਾਂ ਨਾਲ ਆਕੇਥੱਕੇ ਹੋਏ ਪਾਏ ਸੰਨਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਸੀਮਾਨੇ ਅੱਜ ਆਖਰੀ ਦਿਨਦੀ ਗੱਲ ਕਿਹ ਕੇਸੋਨੀ ਨੂ ਮਨਾ ਲਿਯਾਸੀ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਕੱਮਕਰਓੌਂ ਨੂ. ਡੋਨਾ ਨੂਦੋਪਿਹਰ ਪਈ ਗਾਯੀ ਸੀਕਪਦੇ ਧੋਂਡਯੰ ਧੋਂਡਯੰ. ਪਰਆਖਿਰਕਾਰ ਕੱਮ ਨਿਬੇਡ ਕੇਦੋਨੋ ਵਿਹਲੇ ਹੋ ਗਾਏਤੇ ਨਹਾ ਧੋ ਕੇਰੋਟੀ-ਪਾਣੀ ਖਾਧਾ ਤੇਫਿਰ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਲੱਗੇ.
ਓਬੁਰੀ ਤੇਰਾਂ ਨਾਲ ਤੱਕਚੁੱਕੇ ਸੰਨ. ਅੱਜ ਗਰਮੀਬਹਲੀ ਸੀ. ਇਸੇ ਕਰਕੇਸੀਮਾ ਨੇ ਪਿਹਲਾਂ ਹੀਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਾ ਲੇਯਾ ਸੀਕੇ ਸਾਯਦ ਅੱਜ ਬੱਦਲਆਵੇ. ਉਨ੍ਹਾ ਵਾਸ੍ਤੇ ਇਕਗੱਲ ਵਧਿਯਾ ਸੀ ਅੱਜਉਸਦਾ ਘਰ ਵਾਲਾ ਸਵਾਖ਼ਤੇਹੀ ਪੱਤੇ ਵੱਡ ਲੇਯਾਯਾਸੀ. ਦੋ ਦਿਨ ਘੱਟੋਘੱਟ ਉਨ੍ਹਾ ਨੂ ਖੇਤਾਂਨੂ ਜਾਂ ਦੀ ਕੋਯੀਲੋਡ ਨਹੀ ਸੀ. ਤੇਅਗਲੇ ਦਿਨ ਸ਼ਾਮ ਨੂਉਸਦਾ ਘਰਵਾਲਾ ਵਾਪਸ ਆਜਾਂ ਵਾਲਾ ਸੀ. ਹਵੇਲੀ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚਡਯਨਪਹੁੰਚਦਯੰ ਹਨੇਰੀ ਵਗਨ ਲੱਗੀ. ਪਿੰਡੋ ਬਾਹਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇਹਵੇਲੀ ਵੱਲ ਮਿੱਟੀ ਬੀਬਹਲੀ ਉੱਦ ਰਿਹਈ ਸੀ. ਓ ਗੇਟ ਖੋਲਅੰਦਰ ਜਾ ਵਾਦੇ ਤੇਪਿੱਛੇ ਗੇਟ ਬੰਦ ਕਰਦਿੱਤਾ. ਹਵੇਲੀ ਕਾਫੀ ਵੱਡੀਸੀ. ਏਕ ਪਾਸੇ ਤੁਡੀਦੀ ਸ਼ੇਡ ਸੀ, ਨਾਲਹੀ ਪਛੂਯਾਂ ਨੂ ਸਯਲਂਨੂ ਅੰਦਰ ਬੰਨਣ ਵਾਸ੍ਤੇਏਕ ਬਾੱਡੀ ਸ਼ੇਡ ਬਣੀਹੋਯੀ ਸੀ, ਉਸਨੇ ਨਾਲਟ੍ਰੈਕ੍ਟਰ ਖਡ਼ਾ ਕਰਨ ਆਲਾਕਮਰਾ ਸੀ, ਉਸਦੇ ਨਾਲਖੁੱਲੀ ਸ਼ੇਡ ਸੀ ਜਿਤਹੇਓ ਪਛੂਯਾਂ ਵਾਸ੍ਤੇਪਤਹੇ ਚਾਰਾ ਵਗੇਰਾਹ ਖੇਤੋਂਲੇਯਾ ਕੇ ਰਖਦੇ ਸੰਨ, ਤੇ ਉਥੇ ਮਸ਼ੀਨ ਵੀਲੱਗੀ ਹੋਯੀ ਸੀ ਪਤੇਕੁਤਰਣ ਵਸੇ. ਏਕ ਪਾਸੇਕੋਨੇ ਵਿਚ ਦੋ ਕਮਰੇਬਣੇ ਹੋਏ ਸੰਨ. ਇਕਵਿਚ ਵਾਧੂ ਘਟੁ ਸਮਾਂਸੁੱਟਯਾ ਹੋਯ ਸੀ, ਨਾਲੇਸੀਮਾ ਉਸ ਕਮਰੇ ਵਿਚਆਪਨਿਯਨ ਪਤੀਯਾਨ ਰਖਦੀ ਸੀਤੇ ਦੂਜਾ ਕਮਰਾ ਸਾਫਸੁਥਰਾ ਸੀ. ਉਸ ਵਿਚਬੇਡ ਲੱਗਾ ਹੋਯ ਸੀ, ਤੇ ਕੋਯੀ ਭੀ ਉਥੇਰਿਹ ਸਕਦਾ ਸੀ. ਅਸਲਵਿਚ ਓ ਕਮਰਾ ਸੀਮਾਦਾ ਸੁਹਰਾ ਵਰਤਦਾ ਸੀ. ਓ ਸਿਰਫ ਰਾਤਨੂ ਸੌਂ ਵਾਸ੍ਤੇ ਘਰਜਾਂਦਾ ਸੀ ਤੇ ਬਾਕੀਸਾਰਾ ਦਿਨ ਹਵੇਲੀ ਵਿਚਕੱਟਦਾ ਸੀ, ਜਿਥੇ ਓਜਾ ਤਾਂ ਅਖ੍ਬਾਰ ਪਧਦਾਰਿਹੰਦਾ ਸੀ ਜਾ ਫਿਰਥੋਡਿਯਨ ਬਹਉਤੀਯਾਂ ਹਵੇਲੀ ਵਿਚ ਲਇੀਆਨਹੋਇਿਆਨ ਆਪਨਿਯਨ ਸਬਜਿਯਾਨ ਦਾਧਯਨ ਰਖਦਾ ਸੀ.
ਸ੍ਟੋਰਵਾਲੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚੋਂ ਸੀਮਾਪੱਲੀਆਂ ਕਾਢ ਲੇਐ ਤੇਸੋਨੀ ਨੂ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾਕੇ ਓ ਪੱਲੀਆਂ ਵਿਚਪਤੀਯਾਨ ਪਾ ਦੇਵੇ. ਹਨੇਰੀਇੰਨੀ ਤੇਜ਼ੀ ਵਾਗ ਰਿਹਈਸੀ ਕੇ ਕਿਸੇ ਦਾਕੋਯੀ ਬੋਲ ਵੀ ਸੁਣਯੀਨਹੀ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸੋਨੀ ਫਟਾਫਟ ਆਪਣੀ ਮਾਨਾਲ ਰਲ ਕੇ ਪੱਲੀਵਿਚ ਪਤੀਯਾਨ ਪੌਣ ਲੱਗਪੇਯਾ. ਓ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂਨਾਲ ਖਿਗਿਯਾ ਪੇਯਾ ਸੀ. ਓਸਨੇ ਬਾਡੀ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲਦਸਵੀ ਦੇ ਪੇਪਰ ਦਿੱਤੇਸੰਨ. ਓ ਪਾਪੇੜਾਂ ਤੋਂਬਾਦ ਆਪਣੀ ਮਾਸੀ ਦੇਘਰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ. ਓਸਦੀ ਆਪਣੀ ਮਾਸੀ ਦੇਮੁੰਡੇ ਨਾਲ ਬਹਲੀ ਬਣਦੀਸੀ. ਇਕ ਓ ਸਿਹਰਵਿਚ ਰਿਹਿੰਦੇ ਸੰਨ ਇਸਕਰਕੇ ਭੀ ਉਸਨੂ ਹਮੇਸ਼ਾਿਹੀ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕੇਆਪਨਿਯਨ ਛੁੱਟੀਯਾਂ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਮਾਸੀਘਰ ਚਲਾ ਜਾਵੇ. ਪਰਮਾ-ਪੇਓ ਦਾ ਕੱਲਾਪੁੱਤ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਸਨੂਵਧੀ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਪੇਓਨਾਲ ਕੱਮ ਵਿਚ ਹਾਥਵਤਯੁੰ ਨੂ ਰੁਕਣਾ ਪੇਯਾ. ਓਹ੍ਨਾ ਦੀ ਜ਼ਮੀਨ ਵਹਲੀਸੀ ਤੇ ਓਹ੍ਨਾ ਦਾਬਾਇਿਆ ਵੀ ਪਿਛਲੇ ਮਹੀਨੇਬਹਾਨਾ ਲਾ ਕੇ ਨੱਸਗੇਯਾ ਸੀ. ਸੋ ਇਸਕਰਕੇ ਓਸਨੂ ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਵਿਚਘਰ ਹੀ ਛੁੱਟੀਯਾਂ ਕੱਟਨਿਯਨਪੇ ਰਿਹਿਆ ਸੰਨ. ਖੈਰਉਸਨੇ ਸੁਕਾਰ ਮਾਨਯਾ ਸੀਕੇ ਵਧੀ ਦਾ ਕੱਮਮੁਕਾ ਤੇ ਹੁਣ ਓਨਾਲੇ ਤਾਂ ਸੁਖ ਦਾਸਾਹ ਲੇ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਨਾਲੇ ਸਾਯਦ ਓ ਹੁਣਆਪਣੀ ਮਾਸੀ ਘਰੇ ਵੀਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ. ਅਜੇਦਸਵੀ ਦਾ ਨਤੀਜਾ ਅਔਣਵਿਚ ਕਾਫੀ ਸਮਾ ਪੇਯਾਹੋਯ ਸੀ. ਪਰ ਸਵੇਰੇਸਵੇਰੇ ੁਹਦੀ ਮਾ ਨੇਉਸਨੂ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਕਪਦੇਢਵੌਂ ਨੂ ਡਾਹ ਲੇਯਾਸੀ. ਓ ਬਾਡਾ ਗੁੱਸੇਵਿਚ ਸੀ. ਪਰ ਆਖਰਉਸਦੀ ਮਾ ਨੇ ਉਸਨੂਏ ਕਿਹ ਕੇਮਨਾ ਲੇਯਾ ਸੀ ਕੇਅੱਜ ਆਖਿਰੀ ਦਿਨ ਆਕੱਮ ਦਾ ਫਿਰ ਓਰੋਜ ਪਿੰਡ ਦੀ ਗ੍ਰਾਉਂਡਵਿਚ ਖੇਡਾਂ ਜਾਵੇ, ਓਉਸਨੂ ਨਹੀ ਰੋਕੇਗੀ. ਸੋਨੀਨੂ ਕ੍ਰਿਕੇਟ ਖੇਡਾਂ ਦਾਬਾਡਾ ਸ਼ੌਕ ਸੀ.
ਕਿੱਤਤੇਓ ਅੱਜ ਕ੍ਰਿਕੇਟਖੇਡਾਂ ਜਾਂ ਵਾਲਾ ਸੀਤੇ ਕਿੱਤਤੇ ਹੁਣ ਇਸਹਨੇਰਖਾਨੇ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਮਾਨਾਲ ਪਤੀਯਾਨ ਚੁਕਵਾ ਰਿਹਾਸੀ. ਸੀਮਾ ਨੂ ਉਸਦੇਘਰਵਾਲੇ ਨੇ ਕਯੀ ਬਾਰਪਤੀਯਾਨ ਪੱਤਣ ਤੋਂ ਰੋਕ੍ਯਾਸੀ. ਓਹ੍ਨਾ ਨੂ ਕਿਸੇਚੀਜ਼ ਦੀ ਤੋਡ਼ ਨਹੀਸੀ. ਓ ਭਾਵੇ ਸਾਰਾਦਿਨ ਗੈਸ ਬਲਦੀ ਤਵੀਓਹ੍ਨਾ ਨੂ ਕੋਯੀ ਫਰਕਨਹੀ ਪੈਣਾ ਸੀ. ਪਰਸੀਮਾ ਨੂ ਪਤਾ ਨਹੀਆਪਨਿਯਾ ਪਤੀਯਾਨ ਨਾਲ ਕਿਮੋਹ ਸੀ ਕੇ ਲਾਖਹਟਯੰ ਭੀ ਹਟਦੀ ਨਹੀਸੀ. ਭਾਵੇ ਓਹ੍ਨਾ ਦੇਕਯੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਓਸਨੂ ਮਖੋਲਣ ਵੀਕਰਦੇ ਸੰਨ ਪਰ ਉਸਨੂਕੋਯੀ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀ ਸੀ. ਓਸਦੇ ਲਾਯੀ ਓ ਏਕਤਰਕ ਵਾਂਗ ਸੀ. ਓਗੈਸ ਦਿਯਨ ਕੀਮ੍ਤਾ ਦਾਹਵਾਲਾ ਦੇਂਦੀ ਤੇ ਆਖਦੀਕੇ ਓ ਕਿੰਨਾ ਪੈਸਾਬਚੌਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਏਵੀ ਕੇ ਕੱਮ ਕਰਨਨਾਲ ਬੰਦੇ ਦਾ ਸਰੀਰਠੀਕ ਰਿਹੰਦਾ ਹੈ ਗੱਲਕਿ ਕੇ ਓ ਵਾਰਵਾਰ ਰੋਕਣ ਤੇ ਵੀਪਤੀਯਾਨ ਪੱਤਨੋਂ ਨਹੀ ਹਟੀਸੀ. ਆਖਰ ਹਾਰ ਕੇਉਸਦੇ ਘਰਵਾਲੇ ਨੇ ਉਸਨੂਕਿਹਨਾ ਹੀ ਬੰਦ ਕਰਦਿੱਤਾ.
ਕਾਲੀਬੋਲੀ ਹਨੇਰੀ ਵਿਚ ਉਡਦੀਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਦੋਵਾਂ ਦਿਯਨਅਖਾਂ ਭਰਿਯਾਨ ਗਾਇੀਆਨ ਸੰਨ. ਹੁਣ ਤੱਕ ਓ ਪੱਲੀਯਨਭਰ ਭਰ ਕੇ ਅਧਿਯਨਤੋਂ ਜਯਦਾ ਪਤੀਯਾਨ ਅੰਦਰਸੁੱਟ ਚੁੱਕੇ ਸੰਨ ਪਰਹਾਲੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਪਤੀਯਾਨਬਾਹਰ ਪਾਇੀਆਨ ਸੰਨ. ਅਚਾਨਕਕਾਣੀਆਂ ਡਿੱਗਣ ਲੱਗੀਆਂ. ਹਨੇਰੀਘਟਨ ਲੱਗੀ ਤੇ ਨਾਲਹੀ ਸੀਮਾ ਦਾ ਦਿਲਬੀ ਘਟਨ ਲੱਗ ਪੇਯਾਕੇ ਹੁਣ ਓਸਡੀਯਨ ਇਨਨਿਆਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਪੱਤੀਯਾਨ ਤੇਸੁਕੈਯਾਨ ਪਤੀਯਾਨ ਭੰਗ ਦੇਭਦੇ ਚਲੇ ਜਾਣਿਆ ਸੰਨ. ਸੋਨੀ ਆਪਣੀ ਮਾ ਦੇਚਿਹਰੇ ਨੂ ਦੇਖ ਬੂਘਗੇਯਾ ਕੇ ਓ ਕਾਹਤੋਂਪਾਰੇਸ਼ਨ ਹੋ ਰਿਹਈ ਸੀ. ਓ ਉਠ ਕੇਖਡ਼ਾ ਹੋ ਗੇਯਾ ਤੇਪੁਰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਹੱਲਾਮਾਰ ਪਤੀਯਾਨ ਪੱਲੀਆਂ ਵਿਚਭਰ ਭਰ ਅੰਦਰ ਸੁੱਟਣਲੱਗਾ. ਉਸਨੂ ਦੇਖ ਸੀਮਾਨੂ ਵੀ ਹੌਸਲਾ ਹੋਗੇਯਾ ਤੇ ਓ ਵੀਜ਼ੋਰਾਂ ਸ਼ੋਰਾਂ ਨਾਲ ਓਸਦਾਸਾਤ ਦਈਂ ਲਗੀ. ਨਾਲੇਓ ਬਾਬਜੀ ਬਾਬਜੀਕਰੀ ਜਾ ਰਿਹਈ ਸੀਕੇ ਥੋਡੀ ਦੇਰ ਰੋਕਲਓ, ਥੋਡੀ ਦੇਰ ਮੇਨਹਨੂ ਰੋਕ ਲਯੋ. ਪਰਮੀਂਹ ਰੁਕਣ ਵਾਲਾ ਨਹੀਸੀ.
ਆਖਰਮੀਂਹ ਜ਼ੋਰ ਫੈਡ ਗਯਾ. ਮੀਂਹ ਦੇ ਜ਼ੋਰ ਫਦਾਂਨਾਲ ਸੋਨੀ ਵੀ ਜਵਾਨੀਦੇ ਜੋਸ਼ ਵਿਚ ਪੁਰਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਪਤੀਯਾਨ ਉਥੋਂਹੀ ਸਿੱਧਿਯਨ ਦਰਵਾਜੇ ਅੰਦਰਸੁੱਟਣ ਲੱਗਾ. ਕੁਘ ਹੀਮਿੰਟਾ ਵਿਚ ਪਤੀਯਾਨ ਅੰਦਰਸੰਨ. ਦੋਨੋ ਮਾ ਪੁੱਤਅੰਦਰ ਗਾਏ ਤਾਂ ਨੀਚਾਢਰਹੇ ਸੰਨ. "ਪੁੱਤਆ ਮੋਹਰਾਲੀਯਨ ਪਤੀਯਾਨਇਧਰ ਏਕ ਪਾਸੇ ਰਖਦੇਂਦੇ ਆ. ਏ ਥੋਡਯੰਜਿਹਿਯਾਨ ਗਿੱਲੀਯਨ ਹੋ ਗੈਯਾਨ. ਿਹ੍ਨਾ ਨੂ ਧੁਪ ਲਾਗੌਣੀਪਾਇਨਿ ਆ. ਬਾਕੀ ਦਿਯਾਬੱਸ ਹੁਣ ਪੂਰਿਯਨ ਸੁੱਕਗਾਇੀਆਨ ਓ ਮੈਂ ਓਧਰਚੀਨ ਡੇਨਿਯਨ. ਪੁੱਤ ਨਾਲੇਆ ਬਲਬ ਤਾਂਜਗਾ. ਕਿਵੇਂ ਦਿਨੇ ਰਾਤਹੋਯੀ ਪਯੀ ਆ ਬੱਦਲਾਂਨਾਲ"
ਸੀਮਾਨੇ ਸੁਖ ਦਾ ਸਾਹਲੇਯਾ ਸੀ. ਓਸਡੀਯਨ ਪਤੀਯਾਨਬਚ ਗਾਇੀਆਨ ਸੰਨ. ਅੰਦਰੋਅੰਦਰ ਓਸਨੇ ਮਾਲਕ ਦਾਲਾਖ ਲਾਖ ਸੁਕਾਰ ਮਾਨਯਾਸੀ. ਇੰਨੇ ਨੌ ਸੋਨੀਨੇ ਬਲਬ ਜਗਾ ਦਿੱਤਾ. 200 ਵਾਟ ਦੇ ਬਲਬ ਨਾਲਕਮਰਾ ਪੂਰਾ ਰੋਸ਼ਨੀ ਨਾਲਭਰ ਗੇਯਾ. ਏਕ ਪਾਸੇਸੀਮਾ ਬੈਠ ਕੇ ਸੁੱਕੀਯਨਪਤੀਯਾਨ ਛਿਣਾਂ ਲੱਗੀ ਤੇਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਸੋਨੀ ਬਾਹਰੋਂਗਿੱਲੀਯਨ ਹੋਇਿਆਨ ਪਤੀਯਾਨ ਨੂਏਕ ਪਾਸੇ ਕਰਨ ਲੱਗਾ. ਪਤੀਯਾਨ ਪੂਰਿਯਨ ਇਕ ਪਾਸੇਕਰਕੇ ਓ ਆਪਣੀ ਮਾਦੇ ਵੱਲ ਗੇਯਾ ਤੇਉਸਨੂ ਪਤੀਯਾਨ ਚੁੱਕ ਚੁੱਕਕੇ ਫਡੌਨ ਲੱਗਾ ਤੇਓ ਛਿਣਾਂ ਲੱਗੀ. ਜਦੋਂ ਸੋਨੀ ਆਪਣੀ ਮਾਦੇ ਪੈਰਾਂ ਕੋਲ ਪਤੀਯਾਨਚੁੱਕਣ ਲ ਥੱਲੇ ਝੁਕਾਤਾਂ ਏਕ੍ਦੂਮ ਉਸਨੂ ਝਟਕਾਲੱਗਾ. ਕਪਦੇ ਭਿੱਜਣ ਨਾਲਤੇ ਕੱਮ ਤੇ ਪੋੜਾਜ਼ੋਰ ਲੌਂ ਨਾਲ ਉਸਦਾਧਯਨ ਹੀ ਨਹੀ ਗੇਯਾਸੀ. ਉਸਦੀ ਮਾ ਪੱਤਾਭਰ ਬੈਠੀ ਸੀ ਤੇਓ ਓਸਦੇ ਪਿਛਲੇਪਾਸੇ ਖਡ਼ਾ ਸੀ ਤੇਉਸਨੂ ਪਤੀਯਾਨ ਫਡੌਨ ਵਿਚਲੱਗਾ ਹੋਯ ਸੀ. ਜੱਦਓ ਆਪਣੀ ਮਾਦੇ ਪੈਰਾਂ ਕੋਲੋਂ ਪਾਇੀਆਨਪਤੀਯਾਨ ਨੂ ਚੁੱਕਣ ਵਾਸ੍ਤੇਝੁਕਾ ਸੀ ਤਾਂ ੁਹਦੀਨਜ਼ਰ ਸਾਹਮਣੇ ਦਿਸ੍ਦੇ ਨਜ਼ਰੇਤੇ ਪਯੀ ਸੀ. ਓਸਦੀਮਾ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸੂਟਦਾ ਪਿਛਲਾ ਪੱਲਾ ਮੋਡਕੇ ਤੇ ਘੁਮਾ ਕੇਆਪਣੇ ਪੱਟ ਤੇ ਪੇਟਵਿਚਾਲੇ ਘੁੱਟਯਾ ਹੋਯ ਸੀਤੇ ਇਸ ਕਰਨ ਉਸਦਾਪਿਸਯੋਨ ਹੋਡਾ ਜਿਹਾ ਲੱਕਨੰਗਾ ਹੋ ਗਯਾ ਸੀ. ਲੱਕ ਤੇ ਪੀਲੇ ਰੰਗਦੀ ਪਤਲੀ ਜਿਹੀ ਸਲਵਾਰਬੰਨੀ ਹੋਯੀ ਸੀ. ਕਾਪਦਾਇੰਨਾ ਪਤਲਾ ਸੀ ਕੇਸਲਵਾਰ ਦੇ ਨੇਫੇ ਵਿਚੋਂਓ ਚਿੱਟੇ ਰੰਗਦਾ ਨਾਲਾ ਸਾਫ ਸਾਫਦੇਖ ਸਕਦਾ ਸੀ. ਓਸਨੂਪਤਾ ਨਹੀ ਕੁਘ ਹੋਰਿਹਾ ਸੀ. ਜੱਦ ਉਸਦਾਧਯਨ ਥੱਲੇ ਗਯਾ ਤਾਂਉਸਨੇ ਜੋ ਭੀ ਹੋਰਿਹਾ ਸੀ ਓ ਬਾਡੀਤੇਜ਼ੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਹੋਣਲੱਗਾ. ਉਸਦੇ ਦਿਲ ਦਿਯਨਧਦਕਾਨਾ ਵਧਾਨ ਲੱਗਿਯਨ. ਪਜਾਮੇਵਿਚ ਉਸਦਾ ਲੂਣ ਖਡ਼ਾਹੋਣ ਲੱਗਾ. ਉਸਦੇ ਸਾਹਭੀ ਭਰੇ ਭਰੇ ਹੋਗਾਏ ਸੰਨ. ਥੱਲੇ ਪਤਲੀਜਿਹੀ ਸਲਵਾਰ ਵਿਚੋ ਉਸਦੀਮਾ ਦੀ ਕਾਲੀ ਕੱਚੀਉਂਝ ਹੀ ਝਾਕ ਰਿਹਈਸੀ. ਕਾਚੀ ਦੇ ਆਲੇਦ੍ਵਲੇ ਗੋਰੀ ਬੂੰਦ ਇੱੰਗਜਨਜ਼ਰ ਆ ਰਿਹਈ ਸੀਜਿਵੇਂ ਉਸਨੇ ਸਲਵਾਰ ਪਯੀਹੀ ਨਾ ਹੋ. ਓਸਦੀਕਾਲੀ ਕਾਚੀ ਓਸਦੇ ਚੀਤਦਾਨਦ੍ਵਲੇ ਕੱਸੀ ਹੋਯੀ ਸੀਤੇ ਚੀਤਦਾਨ ਦੇ ਵਿਚਦੀ ਦ੍ਰਰ ਵਿਚ ਧੱਸੀਹੋਈ ਸੀ. ਹੁਣ ਤੱਕਸੋਨੀ ਦਾ ਲੂਣ ਖਡ਼ਾਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ.
"ਬੱਸ ਆਦਸ ਪੰਦ੍ਰਿਹ ਮਿੰਟਾ ਦਾਕਮ ਹੋਰ ਆ ਫੇਰਘਰ ਜਾ ਕੇ ਮੈਂਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਨੂ ਗਰਮਾਗਰਮ ਪਕੋਡੇ ਖਵਯੂੰਗੀ." ਸੀਮਾਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਨੂ ਕਿਹੰਦੀਹੈ ਪਰ ਉਸ ਵਲੋਂਕੁਝ ਵੀ ਹੁੰਗਾਰਾ ਨਾਮਿਲਦਾ ਦੇਖ ਓ ਪਿਛੇਨੂ ਦੇਖਦੀ ਹੈ. ਸੋਨੀਨੂ ਧਯਨ ਵੀ ਨਹੀਸੀ ਕੇ ਓਸਦੀ ਮਾਉਸਨੂ ਤੱਕ ਰਿਹਈ ਹੈ. ਓ ਤਾਂ ਆਪਣੀਮਾ ਦੀ ਗਿੱਲੀ ਸਲਵਾਰਬੀਚ ਅਧੀ ਨੰਗੀ ਬੂੰਦਦੇਖੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਸੀਮਾ ਦਿਯਨ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨੇਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਦਿਯਨ ਨਜ਼ਰਾਂਦਾ ਪਿਛਾ ਕੀਤਾ ਤਾਓ ਸੁਨ੍ਣ ਹੋਗਾਯੀ. ਓਸਦੇ ਪੈਰਾਂ ਹੈਥੋਂਜ਼ਮੀਨ ਖਿਸਕ ਗਾਯੀ. ਓਹਨੇਏਕ੍ਦਾਮ ਆਪਣਾ ਸਰ ਵਾਪਸਅੱਗੇ ਨੂ ਘੁਮਾ ਲੇਯਾ. ਓ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀਕਮਬਦੇ ਹਟਾਣ ਨਾਲ ਪਤੀਯਾਨਛਿਣਾਂ ਲੱਗੀ. ਉਸਨੂ ਸਮਘਆ ਗੇਯਾ ਸੀਕੇ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤ ਨੂਕਿ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਿਹਾਸੀ. ਏਕ ਬਾਰ ਨਹਾਕੇ ਉਸਨੇ ਗਿੱਲੇ ਪੀਂਦੇਤੋਂ ਦੀ ਏਹੋ ਸੂਟਪਾ ਲੇਯਾ ਸੀ, ਪੀਂਦਾਥੋਡਾ ਬਹੁਤਾ ਗਿੱਲਾ ਹੋਣਕਰਕੇ ਸੂਟ ਬੀ ਗਿੱਲਾਹੋ ਗੇਯਾ ਸੀ. ਪਰਜਦ ਉਸਨੇ ਸਿਸ਼ਾ ਦੇਖਯਾਸੀ ਤਾਂ ਓ ਬਾਡੀਸਰਾਮਸਾਰ ਹੋਯੀ ਸੀ. ਜੀਤੋਜੀਤੋ ਸੂਟ ਗਿੱਲਾ ਹੋਯਸੀ, ਓਹਦਾ ਸਾਰਾ ਸਮਾਂਸਾਫ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਿਹਾਸੀ, ਜਿਵੇ ਉਸਨੇ ਕੁਝਪਾਯਾ ਹੀ ਨਾ ਹੋਵੇ. ਅੱਜ ਗਰਮੀ ਬਹਲੀ ਹੋਣਕਰਕੇ ਤੇ ਆਪਣੇ ਜਯਾਦਤਰਕਪਦੇ ਧੋਤੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇਉਸਨੇ ਏ ਸੂਟ ਪਾਲੇਯਾ ਸੀ. ਉਸਨੂ ਅੰਦਾਜ਼ਾਵੀ ਨਹੀ ਸੀ ਕੇਓ ਏ ਸੂਟਪਾ ਕੇ ਮੀਂਹ ਵਿਚਆਪਣੇ ਪੂਟ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇਜਾਵੇਗੀ. ਸੁੱਕੇ ਕਾਪਦਯਾੰ ਵਿਚਤਾਂ ਕੁਘ ਵੀ ਨਹੀਨਜ਼ਰ ਅਔਉਂਦਾ ਸੀ ਪਰਜਦ ਓ ਗਿੱਲਾ ਹੁੰਦਾਸੀ ਤਾਂ..........ਸੀਮਾ ਸਰਾਂ ਨਾਲਪਾਣੀ ਪਾਣੀ ਹੋਯੀ ਪਯੀਸੀ. ਓ ਪੂਰੀ ਤੇਰਾਂਨਾਲ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਕੇਓ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਦਿਯਨ ਅਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਕਿਨਜ਼ਾਰਾ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਈਸੀ. ਕਾਹਤੋਂ ਓ ਚੁਪਚਾਪਬੇਸੂਦ ਹੋ ਕੇ ਉਸਨੂਇੰਘ ਘੂਰੀ ਜਾ ਰਿਹਾਸੀ. 'ਹਾਏ ਸੁਕਾਰ ਆਰੱਬ ਦਾ, ਹਾਲੇ ਚੁੰਨੀਨਹੀ ਲਹਿ' ਉਸਨੇ ਸੋਚਯਾ.
ਹੁਣਸੀਮਾ ਨੂ ਸਮਘ ਨਹੀਆ ਰਿਹਾ ਸੀਕੇ ਓ ਕਿ ਕਰੇ. ਓਸਦੇ ਕੋਲ ਪਯਯਾਨ ਪਤੀਯਾਨਵੀ ਮੁੱਕ ਗਾਇੀਆਨ ਸੰਨ. ਓ ਸੋਨੀ ਨੂਡਾਂਟ ਤਾਂ ਸਕਦੀ ਨਹੀਸੀ, ਓਸ ਵਿਚਰੇ ਦਾਇਸ ਵਿਚ ਕਿ ਕਸੂਰਸੀ. ਕਸੂਰ ਤਾਂ ਸਿਰਫਓਹਦਾ ਆਪਣਾ ਸੀ. ਉਸਨੂਪਿਹਲਾਂ ਖਯਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾਸੀ. ਪਰ ਕਸੂਰ ਸੀਮਾਦਾ ਨਹੀ ਸੀ. ਸਾਰੇਕੱਪਦੇ ਧੋ ਕੇ ਤੇਦੋਪਿਹਰ ਦਾ ਰੋਟੀ ਟੁੱਕਕਰਕੇ ਓ ਬੁਰੀ ਟੇਟਹਨਾਲ ਤੱਕ ਗਾਯੀ ਸੀ, ਉੱਡਣ ਵੀ ਪਿਕਲੇ ਦਿਨਾਦੀ ਵਧੀ ਦੀ ਵੀਥਕਾਨ ਚਾਧੀ ਹੋਯੀ ਸੀਤੇ ਉਸਨੂ ਗੂਧੀ ਨੀਂਦਆਯੀ ਹੋਯੀ ਸੀ. ਜਦੋਬੱਦਲਾਂ ਦੀ ਗਡਗੱਡਹਾਤ ਨਾਲਉਸਦੀ ਆਖ ਖੁੱਲੀ ਸੀਤਾਂ ਕੱਚੀ ਨੀਂਦੇ ਉਸਨੂਸੂਟ ਬਦਲਣ ਦਾ ਚੇਤਾਵੀ ਨਹੀ ਆਯਾ ਸੀ. ਨਾਲੇ ਮੀਂਹ ਦੀ ਭੱਜਦੌਡ਼ਵਿਚ ਓਦਾਨ ਵੀ ਕਯੀਬਾਰ ਕਾਲ ਕਰਕੇ ਬੰਦਾਇੱਦਾਂ ਦਿਯਨ ਗੱਲਾਂ ਅਕਸਰਭੁੱਲ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ.
ਖੈਰਦੋਸ਼ ਨਾ ਓਹਦਾ ਸੀਨਾ ਓਹਦੇ ਪੁੱਤ ਦਾਪਰ ਮੁਸੀਬਤ ਏ ਸੀਕੇ ਓ ਹੁੰਨ ਕਰੇਤਾਂ ਕਿ ਕਰੇ. ਕਿੰਘਇਸ ਮੁਸੀਬਤ ਚੋਂ ਬਾਹਰਨਿੱਕਲੇ. ਓ ਪਿਹਲਾਂ ਤਾਂਖੰਘੀ ਪਰ ਸੋਨੀ ਨੂਕੁਘ ਸੁਣਾਈ ਨਾ ਦਿੱਤਾ. ਅਕਹਰ ਉਸਨੇ ਹਿੱਮਤ ਜੁਟਾਕੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਆਪਣੇਪੁੱਤ ਨੂ ਆਵਾਜ਼ ਦਿੱਤੀ. "ਸੋਨੀ ਪੁੱਤ, ਪਤੀਯਾਨ ਫਡਾ, ਜਲਦੀ ਕਰ" ਇਸਬਾਰ ਸੋਨੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਕੇ ਆਪਣੀ ਨੀਗ੍ ਚੋਬਾਹਰ ਆ ਗੇਯਾ. "ਹੁਣ ਮਮ੍ਮੀ........ਕਿਕਿਹਾ ਤੁਸੀ?" ਓ ਏਕ੍ਦੂਮ ਘਬਰਾਗੇਯਾ ਸੀ ਕੀਤੇ ਉਸਦੀਮਾ ਨੇ ਉਸਨੂ ਆਪਣੇਵੱਲ ਘਕਦੇਯਨ ਵੇਖ ਤਾਂਨਹੀ ਲੇਯਾ. "ਵੇ ਪਤਿਯਾ ਫਡਾ, ਮਰਜਨਯਾ. ਦੇਖ ਕਿੰਨਾ ਟਾਇਮਹੋ ਗਯਾ ਆ. ਜਲਦੀਕਰ ਘਰ ਚੱਲੀਏ ਕੱਮਨਿਬੇਡ ਕੇ" ਸੋਨੀਪਤੀਯਾਨ ਫਡੌਨ ਲੱਗ ਪੇਯਾ. ਵਿਚ ਵਿਚ ਓ ਬਚਦਾਬਹੁਾਯੁਨਦਾ ਚੋਰੀ ਅਖਾਂ ਨਾਲਆਪਣੀ ਮਾ ਦੀ ਬੂੰਦਵੱਲ ਵੀ ਝਾਤੀ ਮਾਰਲੈਂਦਾ ਸੀ. ਏਕ ਬਾਰਜਦ ਓ ਏਕ ਪਾਸੇਯੋਨਪਤੀਯਾਨ ਚੁੱਕਣ ਨੂ ਝੁਕਾਤਾਂ ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਸੀਮਾਨੇ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਮੂੰਹਘੁਮਾ ਕੇ ਪਿਛੇ ਦੇਖਯਾ. ਉਸਦਾ ਪਜ਼ਾਮਾ ਮੋਹਿਰੇੱਓਂ ਪਤਨਦੀ ਹਾਲਤ ਤੱਕ ਫੁੱਲਯਾਹੋਯ ਸੀ. ਸੀਮਾ ਨੇਵਾਪਸ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਆਯੇਜਨੂ ਘੁਮਾ ਲੇਯਾ. ਆਪਣੇਪੁੱਤ ਦਾ ਪਜ਼ਾਮੇ ਵਿਚਇੱਦਾਂ ਅਕਦਯਾ ਲੂਣ ਦੇਖਉਸਨੂ ਝ੍ਰਝੁਰੀ ਜਿਹੀ ਆਗਾਯੀ ਸੀ. ਏ ਸੋਚਕੇ ਓਸਦਾ ਪੁੱਤ ਉਸਨੂਆਪਣੀ ਮਾ ਨੂ ਦੇਖਕੇ ਇੰਘ ਲੂਣ ਖਡ਼ਾਕਰੀ ਬੈਠਾ ਸੀ, ਉਸਦੇਸ਼ਾਹ ਡੂੰਘੇ ਹੋ ਗਾਏਸੰਨ. ਬਾਰਿਸ਼ ਨਾਲ ਠੰਡੇਮੌਸਮ ਵਿਚ ਵੀ ਉਸਨੂਪਸੀਨਾ ਅਔਣ ਲੱਗ ਪੇਯਾਸੀ. ਉਸਨੂ ਆਪਣੇ ਮੁੱਮਯਨਦਿਯਨ ਡੋਡਿਯਨ ਸਖਤ ਹੁੰਦੀਯਨਮਿਹਿਸੋਸ ਹੋਇਿਆਨ, ਉਧਰ ਉਸਨੂਆਪਣੀ ਫੁਡੀ ਵਿਚ ਭੀਸਨਸਨੀ ਜਿਹੀ ਮਿਹਿਸੂਸ ਹੋਣਲੱਗੀ.
ਅਚਾਨਕਉਸਨੂ ਪਤਾ ਨਹੀ ਕਿਹੋਯ ਓ ਏਕ ਪਾਲਲ ਰੁਕ ਗਾਯੀਤੇ ਓ ਖੁਦ ਆਪਣੇਤੇ ਹਾਰਾਂ ਹੁੰਦਯਾ ਕੇਏ ਓ ਕਿਕਰ ਰਿਹਈ ਹੈ-ਆਪਣੀਚੁੰਨੀ ਲਾਹੁਣ ਲਗ ਪਯੀ. "ਪੁੱਤ ਆ ਮੇਰੀ ਚੁੰਨੀਦਰਵਾਜੇ ਤੇ ਤੰਗ ਦੇ, ਬਾਰ ਬਾਰ ਹਟਾਣ ਵਿਚਫਸੀ ਜਾਂਦੀ ਆ" "ਵੇਪੁੱਤ, ਆ ਮੇਰੀ ਚੁੰਨੀਤਾਂ ਦਰਵਾਜੇ ਤੇ ਟੰਗੀਜ਼ਰਾ, ਬਾਰ ਬਾਰ ਬਾਹਾਂਵਿਚ ਫਸੀ ਜਾਂਦੀ ਆ" ਸੀਮਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਛੁਉਨੀਲਾਹ ਕੇ ਪਿੱਛੇ ਨੂਮੁਰਡਾਯਨ ਸੋਨੀ ਨੂ ਚੁੰਨੀਫਾਦਯੁੰ ਲਾਯੀ ਹਾਥ ਆਯੇਜਨੂ ਬਦਯਾ. ਸੋਨੀ ਆਪਣੀਮਾ ਕੋਲੋਂ ਚੁੰਨੀ ਫਦਾਂਨੂ ਆਯੇਜ ਨੂ ਵਧਯਾਤੇ ਚੁੰਨੀ ਫੈਡ ਕੇਜਦੋਂ ਓ ਮੁਡਾਨ ਹੀਲੱਗਾ ਸੀ ਕੇ ੁਹਦੀਨਜ਼ਰ ਆਪਣੀ ਮਾ ਦੇਪਿਛਹੇ ਨੂ ਮੁਡਾਨ ਕਰਕੇਨਜ਼ਰ ਆ ਰਿਹਈ ਸੱਜੀਛਾਤੀ ਤੇ ਪਯੀ.
'ਹਾਏ' ਓਹਦੇਦਿਲ ਤੇ ਲੂਣ ਦੋਹਾਂਨੇ ਢਾਹ ਮਾਰੀ. ਜਿਥੇਦਿਲ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਓਦੱਬ ਗਯਾ ਪਰ ਲੂਣਨੇ ਏਕ ਬਾਡਾ ਜ਼ੋੜਡਾਰਝਟਕਾ ਮਾਰ ਕੇ ਸ਼ਰੇਆਮਰੌਲਾ ਪਾ ਦਿੱਤਾ. ਸੀਮਾਦਾ ਚਿਹਰਾ ਉਸ ਸਮਯਬੈਠੀ ਹੋਣ ਕਾਰ੍ਜ ਸੋਨੀਦੇ ਲੂਣ ਦੇ ਏਕਡੁਮ ਸਾਹਮਣੇ ਸੀ. 'ਹਾਏ' ਸੀਮਾ ਦੇ ਦਿਲ ਨੇਵੀ ਢਾਹ ਮਾਰੀ ਜਦੋਂਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਦੇਜਵਾਨ ਤਗਦੇ ਲੂਣ ਨੂਪਜਾਮੇ ਵਿਚ ਇੰਘ ਝਟਕਾਮਾਰਦੇ ਦੇਖਯਾ. ਜਿਥੇ ਸੋਨੀਆਪਣੇ ਮਮ੍ਮੀ ਦੇ ਮੁੱਂੇਨੂ ਅਖਾਂ ਵਿਚ ਟੋਲਰਿਹਾ ਸੀ ਉਧਰ ਸੀਮਾਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਦੇ ਲੂਣਨੂ ਆਪਣੀ ਆਖਣਾ ਨਾਲਮਾਪ ਰਿਹਈ ਸੀ.
ਸੀਮਾਦਾ ਪਤਲਾ ਗਿੱਲਾ ਸੂਟਉਸਦੇ ਗੋਰੇ ਮੁੱਂੇ ਦੇਨਾਲ ਇੰਘ ਚੀਮਬੱਯਾ ਹੋਯਸੀ ਜਿਵੇਂ ਉਸਨੇ ਕੋਯੀਪਤਲੀ ਜਿਹੀ ਚੁੰਨੀ ਗਿੱਲੀਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਮੁੱਂੇ ਤੇਰਾਖੀ ਹੋਵੇ. ਚਿੱਟੀ ਬ੍ਰਾਥੱਲੇਓਨ ਇੰਘ ਝਾਕ ਰਿਹਈਸੀ ਜਿਵੇਂ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀਹਿੱਕ ਤੇ ਕੱਲੀ ਬ੍ਰਾਪਯੀ ਹੋਵੇ ਤੇ ਬ੍ਰਾਉੱਤੋਂ ਸੂਟ ਪਾਯਾ ਹੀਨਾ ਹੋਵੇ. ਬ੍ਰਾ ਵਿੱਚਕੈਦ ਆਪਣੀ ਮਾ ਦੇਗੋਲ ਮਟੋਲ ਮੁੱਂੇ ਤੇਓਹਦੇ ਸਖਤ ਨਿਪਲ ਦੇਖਕੇ ਸੋਨੀ ਦਾ ਲੂਣਹੁਣ ਬੇਕਾਬੂ ਹੋ ਕੇਲਗਾਤਾਰ ਝਟਕੇ ਮਰਨ ਲੱਗਪੇਯਾ ਸੀ. ਸੀਮਾ ਜਿਵੇਂਨੀਂਦ ਚੋਂ ਜਾਗੀ ਹੋਵੇ. ਓਹਨੇ ਫਟਾਫਟ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹਅੱਗੇ ਨੂ ਘੁਮਾ ਲੇਯਾ.
"ਪੁੱਤ ਓਡੋਰ ਦਿਯਨ ਸੁੱਕੀਯਨ ਪਤੀਯਾਨਵੀ ਲ ਆ. ਗਿੱਲੀਆਂਨਾ ਲਿਆਵੀ, ਓਹ੍ਨਾ ਨੂਹੁਣ ਧੁੱਪ ਲਗਯੂਨੀ ਪਾਇਨਿਆ." ਸੀਮਾ ਡੂੰਘੇ ਡੂੰਘੇਸਾਹ ਲੈਂਦੀ ਬੋਲਦੀ ਹੈ. 'ਹਾਏ ਕੰਜਰ ਦਾ ਕਿੰਘਅਕਦਯਾ ਪਾਯਾ ਆ. ਕਿੰਘਝਟਕੇ ਮਾਰੀ ਜਾਂਦਾ. ਸੁਕਾਰਆ ਥੱਲੇ ਬ੍ਰਾਪਯੀ ਆ ਨਹੀ ਤਾਂਕੀਤੇ ਪਜਾਮਾ ਪਾਦ ਕੇਬਾਹਰ ਹੀ ਨਿੱਕਲ ਆਯੂਨਾਸੀ' ਸੀਮਾ ਆਪਣੇ ਮੁੱਂੇਦੇ ਅਧ ਪਚਾਢੇ ਦਰਸ਼ਨਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਦੇਲੂਣ ਦੀ ਹੋਯੀ ਹਾਲਤਬਾਰੇ ਸੋਚਦੀ ਹੈ. ਉਧਰਸੋਨੀ ਦਾ ਸਾਰਾ ਧਯਨਆਪਣੀ ਮਾ ਦੇ ਮੁੱਂੇਵਾਲਾਂ ਸੀ. ਬਾਡਾ ਗਰਮਖੂਨ ਸੀ. ਹਾਲੇ ਮੁਚਫੁੱਟਣੀ ਸੁਰੂ ਹੀ ਹੋਯੀਸੀ. ਛਡਦੀ ਜਵਾਨੀ ਉੱਤੋਂਖੁੱਲਾ ਖਾਣਾ ਪੀਣਾ, ਮੁੰਡਾਅੰਦਰੋਂ ਬਾਡਾ ਨਿੱਗਰ ਹੋਯਪੇਯਾ ਸੀ. ਜਵਾਨੀ ਕਿਸੇਲੇਖੇ ਲਾਯੀ ਨਹੀ ਸੀਇਸੇ ਕਰਕੇ ਅੱਜ ਆਪਣੀਮਾ ਦੇ ਹੁਸਨ ਦਾਦੀਦਾਰ ਕਰਕੇ ਡੁੱਲ ਗੇਯਾਸੀ. ਉਸਨੂ ਆਪਣੇ ਲਲਦਾ ਕੋਯੀ ਧਯਨ ਹੀਨਹੀ ਸੀ ਕਿੰਘ ਆਪਣੀਮਾ ਦੇ ਮੂੰਹ ਸਾਹਮਣੇਸੈਲਟ ਤੇ ਸੈਲਟ ਮਾਰੀਜਾਂਦਾ ਸੀ.
ਆਪਣੀਮਾ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਜਦੋਂ ਸੋਨੀ ਨੂ ਥੋਡਾਜਿਹਾ ਹੋਸ਼ ਆਯਾ ਤਾਂਓ ਪਿਕਚੇ ਹੱਟਪਤੀਯਾਨ ਚੁੱਕ ਕੇ ਲੇਯੌਨਲੱਗਾ. ਪਤੀਯਾਨ ਚੁੱਕ ਓਜਦੋਂ ਆਪਣੀ ਮਾ ਵੱਲਯਔਂਦਾ ਤਾਂ ਦੂਰੋਂ ਉਸਦੀਬੂੰਦ ਤੇ ਲਗਭਗ ਨੰਗੀਪੀਠ ਤੇ ਝਾਤ ਮਾਰਦਾ. ਗੱਲ ਤੋਂ ਥੱਲੇ ਸਲਵਾਰਤੱਕ ਜਿਥੇ ਸੀਮਾ ਨੇਕਾਲੀ ਕਾਚੀ ਪਯੀ ਹੋਯੀਸੀ ਬੱਸ ਏਕ ਚਿਇਤੀਬ੍ਰਾ ਦੀ ਡੋਰੀ ਦਿਸਦੀਸੀ, ਬਾਕੀ ਸਾਰੀ ਪੀਠਉਸਦੇ ਪਤਲੇ ਸੂਟ ਠਣੀਨੰਗੀ ਹੀ ਜਾਪ੍ਦੀ ਸੀ. ਜਦੋਂ ਸੋਨੀ ਬਿਲ੍ਕੁਲ ਕੋਲਆ ਕੇ ਆਪਣੀਮਾ ਦੇ ਹਟਾਣ ਵਿਚਪਤੀਯਾਨ ਧਾਰਦਾ ਤਾਂ ਉੱਤੋਂਉਸਦੀ ਸਿੱਧੀ ਨਜ਼ਰ ਆਪਣੀਮਾ ਦਿਯਨ ਡੋਧਿਯਨ ਤੇਪੈਂਦੀ. ਤੇ ਉਸਦਾ ਲੂਣਫਿਰ ਤੋਂ ਝਟਕੇ ਮਾਰਦਾ. ਉਧਰ ਸੀਮਾ ਵੀ ਚੋਰੀਚੋਰੀ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਦੇਲੂਣ ਵੱਲ ਝਾਤ ਮਾਰਲੈਂਦੀ ਸੀ. ਲਲ ਨੂਇੰਘ ਹੁਲਾਰੇ ਲੈਂਦਾ ਦੇਖਉਸਦਾ ਦਿਲ ਧਕ-ਧਕਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਪਜ਼ਾਮੇਉੱਤੋਂ ਲੂਣ ਦੇਖ ਉਸਨੇਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਯਾ ਸੀ ਕੇਲੂਣ ਬਹਲਾ ਮੋਟਾ ਹੋਣਾ, ਹਾਲੇ ਏ ਪਤਾ ਨਹੀਸੀ ਕੇ ਕਿਸੇ ਫੁਡੀਦਾ ਸਵਾਦ ਚਾਖਯਾ ਸੀਕੇ ਨਹੀ. ਉਸਦੀ ਬੁੱਕਦੇਖ ਕੇ ਸੀਮਾ ਨੂਲੱਗਯਾ ਕੇ ਹਾਲੇ ਓਹਦੇਪੁੱਤ ਨੇ ਸੁਰਗਾਂ ਦਾਦਰਵਾਜਾ ਦੇਖਯਾ ਨਹੀ.
ਚੋਰੀਚੋਰੀ ਦੋਨੋ ਮਾ-ਪੁੱਤਏਕ ਦੂਜੇ ਵੱਲ ਝਾਟੀਯਾਂਮਾਰਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸੰਨ. ਦੋਨੋ ਡੂੰਘੇ-ਡੂੰਘੇ ਸਾਹਲਾਯੀ ਜਾ ਰਹੇ ਸੰਨ. ਜਿਥੇ ਸੋਨੀ ਦਾ ਲਲਬੇਕਾਬੂ ਹੋਯ ਪੇਯਾ ਸੀਉਤੇ ਸੀਮਾ ਦੀ ਫੁਡੀਗਿੱਲੀ ਹੋਯੀ ਪਯੀ ਸੀ. ਓਹਦਾ ਕੱਲਾ ਕਰਾ ਪੁੱਤਸੀ. ਵਿਚ ਵਿਚ ਉਸਦੇਦਿਲ ਵਿਚ ਖਯਲ ਆਰਹੇ ਸੰਨ ਕੇ ਓਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਨੂ ਰੋਕਣਦੀ ਥੈਨ ਹੱਲਾਸ਼ੇਰੀ ਦੇਕੇ ਪਾਪ ਦੀ ਭਾਗਾਂਬਣ ਰਿਹਈ ਹੈ ਪਰਉਸ ਸੇਮੀ ਉਸਦੇ ਦਿਮਾਗੇਕਾਮ ਛ੍ਧ੍ਯਾ ਹੋਯ ਸੀ: ਪਾਪ ਪੁੰਨ ਵਿਚ ਫੈਸਲਾਕਰਨਾ ਉਸ ਵਾਲੇ ਓਹਦੇਲਾਯੀ ਬਾਡਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਸੀ. ਓਸਦੇ ਦਿਲ ਤੇ ਅਖਾਂਵਿਚ ਓ ਮੋਟਾ ਅਕਦਯਾਲੂਣ ਘੁਮ ਰਿਹਾ ਸੀਤੇ ਬੱਸ ਓ ਏਹੋਸੋਚ ਰਿਹਈ ਸੀ ਕੇਚਾਧੀ ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਮੁੰਡੇਕੋਲੋਂ ਜਿਹਦਾ ਲੂਣ ਓਸਦੇਪੁੱਤ ਵਰਗਾ ਲਾਂਬਾ ਮੋਟਾਹੋਵੇ, ਫੁਡੀ ਮਾਰਓੌਣ ਦਾਕਿੰਨਾ ਮਜ਼ਾ ਆਵੇ. ਅਸਲਵਿਚ ਤਾਂ ਓ ਕਿਸੇਹੋਰ ਦਾ ਵਿਚਾਰ ਸਿਰਫਆਪਣੇ ਮੰਨ ਨੂ ਝੁਠਲਾਯੂੰਵਾਸ੍ਤੇ ਕਰ ਰਿਹਈ ਸੀ. ਓ ਆਪਣੇ ਮੰਨਵਿਚ ਕਬੂਲ ਕਰਨ ਤੋਂਡਰਦੀ ਸੀ ਕੇ ਓਅਸਲ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਦੇ ਲੂਣ ਤੇ ਛਡਣਾਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ.
ਆਖਿਰਕਾਰਪਤੀਯਾਨ ਮੁੱਕ ਗਯਿਨ. ਹੁਣਸਿਰਫ ਗਿੱਲੀਯਨ ਪਤੀਯਾਨ ਰਿਹਗਯਿਨ ਸੰਨ. ਸੀਮਾ ਸੋਚਰਿਹਈ ਸੀ ਕੇ ਹੁਣਕਿ ਕਰੇ. ਉਸਦਾ ਦਿਲਤਾਂ ਨਹੀ ਕਰ ਰਿਹਾਸੀ ਪਰ ਉਸਨੂ ਪਤਾਹੀ ਸੀ ਕੇ ਉਤਨਾਪੈਣਾ ਹੀ ਹੈ. "ਚੱਲ ਪੁੱਤ ਤੂਹੁਣ; ਪਤੀਯਾਨ ਦਾ ਕੱਮਤਾਂ ਨਿੱਬਾਦ ਗਯਾ. ਤੁੰਇੱਦਾਂ ਕਰ ਪਛੂਯਾਂ ਨੂਪਾਣੀ ਦਿਖਾ ਦੇ ਨਾਲੇਪਤੇ ਪਾ ਦੇਹ ਤੇਮੈਂ ਧਾਰਾ ਕਾਢ ਲੈਂਦੀਆ. ਹੁਣ ਕੱਮ ਨਿਬੇਡਕੇ ਘਰ ਚਲਦੇ ਹਨ" ਸੀਮਾ ਉਠ ਕੇ ਖਾਡ਼ੀਹੁੰਦੀ ਬੋਈ. ਜਦੋਂ ਓਉਠ ਕੇ ਖਾਡ਼ੀ ਹੋਯੀਤਾਂ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਪਿਹਲਾਂਹੀ ਬੁਰੀ ਹਾਲਤ ਹੋਰਵੀ ਬੁਰੀ ਹੋ ਗਾਯੀ. ਓਸਦੀ ਕਾਲੀ ਕੱਚੀ ਵਿਚੋਂਝਕਦੀ ਅਧੀ ਨੰਗੀ ਬੂੰਦਪਿਛੋਂ ਨੂ ਉਭਰਿਯੋ ਹੋਯੀਸੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਸੂਟਜੋ ਉਸਨੇ ਏਕ ਪਾਸੇਨੂ ਕੀਤਾ ਹੋਯ ਸੀਉਸਦੀ ਬੂੰਦ ਦੇ ਖੁੱਲਕੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਵਾ ਰਿਹਾਸੀ. ਪਰ ਅਸ੍ਲੀ ਅਜ਼ਾਰਾਤਾਂ ਹਾਲੇ ਵਾਕਈ ਸੀ. ਜਦੋਂ ਸੀਨਾ ਮੁਧਿ ਤਾਂਸੋਨੀ ਦਾ ਤਾਂ ਸਾਹਹੀ ਅਟਕ ਗਯਾ.
ਜੱਟੀਦੇ ਸਿਧੇ ਤਂਯੋ ਮੁੱਂੇਤੇ ਸੂਟ ਥੱਾਲਯੋਨ ਝਾਕਦਾਓਹਦਾ ਗੋਰਾ ਪੀਂਦਾ ਲਿਸ਼ਲਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਮੁੱਮਯਨ ਦਿਯਨ ਡੋਡਿਯਨ ਸੂਟਦੇ ਉੱਤੋਂ ਟੰਨ ਕੇਆਪਣਾ ਪੂਰਾ ਸਾਇਜ਼ ਦੱਸਰਹੀਯਾਨ ਸੰਨ. ਮੁੱਮਯਨ ਤੋਂਨਜ਼ਰ ਥੱਲੇ ਹੁੰਦੀ ਹੈਤਾਂ ਸਲਵਾਰ ਚੋਂ ਕਾਲੀਕਾਚੀ ਝਟਨ ਮਾਰਦੀ ਨਜ਼ਰਆਯੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਥੱਲੇਓਹਦੇ ਗੋਰੇ ਮੋਟੇ ਪੱਟ. ਸੀਮਾਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇਸਿਰਫ ਚਿੱਟੀ ਬ੍ਰਾ ਤੇਕਾਲੀ ਕਾਚੀ ਪਯੀ ਖਾਡ਼ੀਸੀ, ਸੂਟ ਤਾ ਬੱਸਨਾ ਦੀ ਹੀ ਸੀ. ਇਸ ਗੱਲ ਨੂ ਓਵੀ ਚੰਗੀ ਤੇਰਾਂ ਨਾਲਜਾਂਦੀ ਸੀ. ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਅਧੀ ਨੰਗੀਖਾਡ਼ੀ ਹੋਣ ਵਿਚ ਉਸਨੂਏਕ ਵਖਰਾ ਹੀ ਸੁਰੂਰਆ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਉਸਨੂ ਇੰਨਾ ਰੋਮਾਂਚ ਮਿਹਿਸੂਸਹੋ ਰਿਹ ਸੀ ਕੇਉਸਦੀ ਫੁਡੀ ਚੋਂ ਲੱਗਪਯੀ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣਲੂਣ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨਲੱਗ ਪਯੀ ਸੀ. ਉਸਦਾਹੁਸਨ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤ ਤੇਕਿ ਜਾਦੂ ਕਰ ਰਿਹਾਸੀ ਓ ਤਾਂ ਪਜ਼ਾਮੇਵਿਚ ਉਛਾਲ ਵੱਟੇ ਲੈਂਦਾਉਸਦਾ ਲੂਣ ਬਾਖੂਬੀ ਦਿਖਾਰਿਹਾ ਸੀ. ਸੀਮਾ ਉਸਲਲ ਨੂ ਦੇਖਦੀ ਸੋਚਰਿਹਈ ਸੀ ਕੇ ਜੇਕਰਏ ਲਲ ਹਾਏਉਸਦੀ ਫੁਡੀ ਵਿਚ ਵੀਇੰਘ ਹੀ ਖਰੂਦ ਪੱਤੇਤਾਂ ਕਿੰਨਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਆਵੇਗਾ.
'ਹਾਏ ਕੰਜਰੀਏ, ਪੁੱਤ ਆ ਤੇਰਾ. ਸਰਾਂਕੂੜ ਕੁਝ. ਕਿ ਸੋਚੁਤੇਰੇ ਬਾਰੇ ਚੋ.......' ਸੀਮਾਆਪਣੀ ਸੋਚ ਤੇ ਖੁਦਨੂ ਲਾਹਨਤ ਪਯੂੰਦੀ ਹੈ. ਸੋਨੀ ਜਦੋਂ ਆਪਣੀ ਮਾਦੀ ਗੱਲ ਦਾ ਕੋਯੀਜਵਾਬ ਨਹੀ ਦੇਂਦਾ ਤਾਂਓ ਤੁਰਦੀ ਓਹਦੇਕੋਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ. ਓਸਦੇਬਿਲ੍ਕੁਲ ਕੋਲ ਜਾਕੇ ਓਉਸਦੇ ਸਰ ਤੇ ਹਾਥਫੇਯਰ੍ਡੀ ਹੈ. "ਪੁੱਤ ਮੈਂ ਕਿਹਾ, ਪਛੂਯਾਂ ਨੂ ਪਾਣੀ ਡਾਹਕੇ ਪੱਤੇ ਪਾ ਦੇ. ਮੈਂ ਧਾਰਂ ਕਾਢ ਲੈਂਦੀਆ. ਹੁਣ ਇੱਕੋ ਬਾਰਕੱਮ ਨਿਬੇਡ ਕੇ ਘਰੇਚੱਲਦੇ ਆ" ਸੋਨੀ ਜੋਆਪਣੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖ੍ਲੋਟੀ ਮਾਦੇ ਮੁੱਮਯਨ ਤੋਂ ਚਾਹਕੇ ਭੀ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਹਟਾ ਪਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਨੇ ਜਦੋਂ ਉੱਪਰ ਨੂਮੂੰਹ ਚੱਕ ਕੇ ਟੱਕਯਾਤਾਂ ਉਸਦੀ ਮਾ ਉਸਵੱਲ ਤੱਕਦੀ ਮੁਸਕਰਾ ਰਿਹਈਸੀ. ਉਸਨੂ ਪਤਾ ਲੱਗਗਯਾ ਕੇ ਉਸਦੀ ਚੋਰੀਫਾਡੀ ਗਾਯੀ ਹੈ. ਓਕਾਹਲੀ ਨਾਲ 'ਜੀ ਮਮ੍ਮੀ' ਕਿਹ ਕੇ ਬਾਹਰ ਨੱਸਤੁੜਾ. ਉਸਦੇ ਇੰਘ ਸ਼ਰਮਸਾਰਹੋਣ ਤੇ ਸੀਮਾ ਉਸਦੇਪਿੱਛੇ ਖਿਲਖੀਲਾ ਕੇ ਹੱਸਪਯੀ. 'ਹਾਏ ਪਜ਼ਾਮੇ ਵਿਚਲੂਣ ਤਾਂ ਇੰਘ ਖਡ਼ਾਕਰੀ ਬੈਠਾ ਜਿਵੇਂ ਹੁਣੇਮੈਥੇ ਚਾਢ ਜਾਵੇਗਾ ਤੇਉੱਤੋਂ ਸ਼ਰਮਾ ਵੀ ਕਿੱਦਾਂਜਨਨਿਯਨ ਵਾਂਗ ਆ"
ਬਾਹਰਹਾਲੇ ਭੀ ਬਾਰਿਸ਼ ਕਾਫੀਤੇਜ਼ ਸੀ. ਸੀਮਾ ਨੂਆਪਣੇ ਘਰ ਵੇਲ ਦੀਏ ਸਿਆਯਾਨਪ ਤੇਬਹੁਤ ਮਾਨ ਸੀ ਕੇਉਸਨੇ ਏਨਾਇ ਵੱਡੀ ਤੇਚਾਰੇ ਪਾਸੇਯੋਨ ਖੁੱਲੀ ਸ਼ੇਡਬਣਯੀ ਸੀ. ਹੁਣ ਓਉਸ ਸ਼ੇਡ ਥੱਲੇ ਨਾਸਿਰਫ ਪਚੂ ਬੰਨ ਸਕਦੇਸੰਨ ਬਾਲਕੇ ਉਥੇ ਹੀਪਤੇ ਕੁਟਰਯੀ ਵਾਲੀ ਮਚਾਇਨਬੀ ਲੱਗੀ ਹੋਯੀ ਸੀਤੇ ਫੇਰ ਵੀ ਕਾਫੀਜੇਗਹ ਬਚ ਜਾਂਦੀ ਸੀਜਿਥੇ ਓ ਲੋਡ ਪੈਣਤੇ ਕੁਘ ਵੀ ਰਖਸਕਦੇ ਸੰਨ. ਸੀਮਾ ਬਾਲਟੀਚੁੱਕ ਮਝਜਾਣ ਦਿਯਨ ਧਾਰਂਕੱਧਾਂ ਲਗ ਪਯੀ, ਉਧਰਸੋਨੀ ਪਛੂਯਾਂ ਨੂ ਪਾਣੀਦਿਖਯੂੰ ਲੱਗਾ. ਸ਼ੇਡ ਦੀਸੇਮੇਂਟ ਦੀ ਚਾਦਰਾਂ ਤੇਡਿਗਡਿਯਨ ਮੀਂਹ ਦਿਯਨ ਮੋਤੀਯਾਂਮੋਤੀਯਾਂ ਕੰਨਿਆਂ ਬਹੁਤ ਸ਼ੋਰਸ਼੍ਰਬਾ ਕਰ ਰਹੀਯਾਨ ਸੰਨਉਸ ਸ਼ੋਰ ਨੂ ਸੁਣਕੇ ਇੰਘ ਲਗਦਾ ਸੀਜਿਵੇਂ ਮੀਂਹ ਬਹੁਤ ਜ਼ੋਰਾਂਤੇ ਹੋਵੇ.
ਸੀਮਾਦੇ ਧਾਰਂ ਕਢਦੇ-ਕਢਦੇਸੋਨੀ ਪਛੂਯਾਂ ਨੂ ਪਾਣੀਦਿਖਾ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਤੇਹੁਣ ਕੁਟਰਯੀ ਵਾਲੀ ਮਸ਼ੀਨਤੇ ਪਤੇ ਕੁਤਰ ਰਿਹਾਸੀ. ਸੀਮਾ ਵੀ ਆਪਣੇਪੁੱਤ ਨਾਲ ਹਾਥ ਵਤਯੁੰਲੱਗ ਪਯੀ. ਸੋਨੀ ਦਾਥੋਡਾ ਜਿਹਾ ਢਿੱਲਾ ਪੇਚੁੱਕਾ ਲੂਣ ਹੁਣ ਫੇਰਤੋਂ ਸਰ ਚੁੱਕਣ ਲੱਗਪੇਯਾ ਸੀ. ਜਦੋਂ ਵੀਉਸਦੀ ਨਜ਼ਰ ਗਲਾ ਚੁੱਕਣਲਾਯੀ ਝੁਕੀ ਹੋਯੀ ਆਪਣੀਮਾ ਦੀ ਬੂੰਦ ਤੇਪੈਂਦੀ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਲੂਣਹੁਲਾਰੇ ਲੈਂਦਾ ਜਿਵੇਂ ਉਸਦੀਮਾ ਦੇ ਹੁਸਨ ਨੂਸਜਦਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ. ਖੈਰ ਪਤੇ ਕੁਤਰੇ ਗਾਏ. ਸੀਮਾ ਸੋਨੀ ਨੂ ਟੋਕਰੇਭਰ ਭਰ ਪਤਯੰ ਦੇਦੇਂਦੀ ਹੈ ਟੇਕ ਓਪਛੂਯਾਂ ਦੀ ਖੁਰਲੀ ਭਰਦੇਵੇ. ਏਕ ਪਾਸੇ ਸੋਨੀਉੱਤੋਂ ਖਡ਼ਾ ਆਪਣੀ ਮਾਦੇ ਗਿੱਲੇ ਸੂਟ ਚੋਂਝਾਕਦੇ ਮੋਟੇ ਮੋਟੇ ਮੁੱਮਯਨਨੂ ਆਪਨਿਯਨ ਅਖਾਂ ਨਾਲਪੁੱਤ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਥੇਸੀਮਾ ਵੀ ਆਪਨਿਯਨ ਅਖਾਂਨਾਲ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਦੇਲਲ ਦੀ ਲਾਂਬਈ ਮੋਟੱਾਯੀਨੂ ਮਾਪ ਰਿਹਈ ਸੀ. ਦੋਵੇ ਏ ਕੱਮ ਏਕਦੂਜੇ ਦਿਯਨ ਨਜ਼ਰਾਂ ਤੋਂਬਚ ਬਚਾ ਕੇ ਕਰਰਹੇ ਸੰਨ ਪਰ ਅੰਦਾਰਖਤੇਦੋਨੋ ਜਾਣਦੇ ਸੰਨ ਕੇਦੋਵੇ ਏਕ ਦੂਜੇ ਦੇਅੰਗਾ ਨੂ ਦੇਖ ਰਹਿਹਂਨ. ਟੋਕਰੇ ਨੂ ਪਤਯੰਨਾਲ ਭਰਦੀ ਸੀਮਾ ਦੇਮੁੱਂੇ ਕੁਘ ਜਯਦਾ ਹੀਉੱਭਰ ਉੱਭਰ ਕੇ ਉਸਦੇਪੁੱਤ ਦਿਯਨ ਅਖਾਂ ਨੂਗਰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਸੰਨਤੇ ਜਦੋਂ ਸੋਨੀ ਟੋਕਰਾਚੁੱਕਦਾ ਤਾਂ ਟੋਕਰੇ ਥੱਲੇਯੋਨਪਜ਼ਾਮੇ ਵਿਚ ਤਂਬੂ ਬਣਯੀਬੈਠਾ ਉਸਦਾ ਬਮਬੂ ਉਸਦੀਮਾ ਦੇ ਕਾਲਜੇ ਢਾਹਪੌਣ ਲਗਦਾ.
ਕੱਮਨਿਬੇਡ ਜੱਦ ਓ ਦੋਨੋਹਵੇਲੀ ਚੋ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲੇਤਾਂ ਹਾਲੇ ਭੀ ਬਾਰਿਸ਼ਹੋ ਰਿਹਈ ਸੀ. ਹਾਲਾਂਕੇਹੁਣ ਬਾਰਿਸ਼ ਹਰ ਪਾਲਘਟਦੀ ਜਾ ਰਿਹਈ ਸੀ. ਗਲੀ ਵਿਚ ਕੋਯੀ ਨਾਦੇਖ ਸੀਮਾ ਨੇ ਸੁਖਦਾ ਸਾਹ ਲੇਯਾ. ਉਸਨੂਬੇਡ ਟਾਇਮ ਤੋਂ ਿਹੀਫਿਕਰ ਤੋਡ਼ ਤੋਡ਼ ਕੇਖਾਯੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀਕੇ ਜੇਕਰ ਉਸਨੂ ਉਸਪਤਲੇ ਜਹੇ ਸੂਟ ਵਿਚਕਿਸੇ ਨੇ ਗਲੀ ਚੋਲੰਘਡਾਯਨ ਬਧਦਯਨ ਦੇਖ ਲੇਯਾਤਾਂ ਉਸਦਾ ਤਾਂ ਤਮਾਸ਼ਾਹੀ ਬਣ ਜਯੂ. ਲੋਕਿਤਾਂ ਬਿੰਦ ਚੋ ਕੋਯੀਵੀ ਗੱਲ ਹੋਵੇ ਝੱਟਪੁਰ ਪਿੰਡ ਚੋ ਫੈਲਾਦੇਂਦੇ ਆ. ਲਾਂਬਈ ਜਵਾਨਸੀਮਾ ਦੇ ਗਿੱਲੇ ਨੀਚਹਡਦੇਸੂਟ ਚੋ ਉਸਦੀ ਬ੍ਰਾਤੇ ਕੱਚੀ ਦੂਰੋਂ ਸਾਫਨਜ਼ਰ ਆ ਰਹੀਯਾਨ ਸੰਨਤੇ ਨਾਲੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਦੀ ਹਾਲਤ ਵੱਲ ਦੇਖਕੇ ਵੀ ਓ ਬਾਖੂਬੀਜਾਂਦੀ ਸੀ ਕੇ ਓਕਿੰਨੀ ਕੋ ਢਕਿਯੋ ਸੀਤੇ ਕਿੰਨੀ ਨੰਗੀ ਸੀ. ਉਸਦਾ ਪਜ਼ਾਮੇ ਵਿਚ ਖਡ਼ਾਬੇਕਾਬੂ ਲੂਣ ਚੀਖ਼ ਚੀਖ਼ਕੇ ਰੌਲਾ ਪਾ ਰਿਹਾਸੀ ਕੇ ਓਸਦਾ ਸੂਟਓਹਦੇ ਅੰਗਾ ਨੂ ਕਜਣਨਾਲੋਂ ਸਗੋਂ ਉਨ੍ਹਾ ਨੂਖੁੱਲ ਕੇ ਦਿਖਾ ਰਿਹਾਸੀ.
ਗਲੀਚੋ ਤੁਰੀ ਜੰਨਦੀ ਸੀਮਾਤੇ ਉਸਦੇ ਪਿਛੇ ਉਸਦਾਪੁੱਤ ਚੁਪਚਾਪ ਤੁਰੀ ਜਾਰਹੇ ਸੰਨ. ਸੋਨੀ ਜਾਨਬੂਝਕੇ ਆਪਣੀ ਮਾ ਦੇਪਿੱਛੇ ਪਿੱਛੇ ਤੁਰ ਰਿਹਾਸੀ ਟੇਕ ਓ ਉਸਦੇਹੁਲਾਰੇ ਲੈਂਦੇ ਲੱਕ ਤੇਗਿੱਲੀ ਕੱਚੀ ਚੋ ਕੈਦਉੱਪਰ-ਥੱਲੇ ਤੇ ਸੱਜੇ-ਖੱਬੇ ਹੁੰਦੀ ਬੂੰਦਦਾ ਨਜ਼ਾਰਾ ਲੇ ਸਕੇ. ਏਕ ਹਾਥ ਨਾਲ ਓਹਨੇਬਾਲਟੀ ਫਾਡੀ ਹੋਯੀ ਸੀਤੇ ਦੂਜੇ ਹਾਥ ਨਾਲਓ ਪਜ਼ਾਮੇ ਦੀਜੇਬ ਵਿਚੋਂ ਆਪਣਾ ਲੂਣਡੱਬੀ ਬੈਠਾ ਸੀ ਟੇਕਕੀਤੇ ਕੋਯੀ ਉਸਨੂ ਆਪਣੀਮਾ ਦੇ ਪਿਛਹੇ ਇੰਘਅਕਡਯਾ ਲੂਣ ਲੇ ਕੇਤੁਰਦੇ ਨੂ ਨਾ ਵੇਖਲਵੇ. ਉਸਦੀ ਨਜ਼ਰ ਆਪਣੀਮਾ ਦੀ ਝੂਟੇ ਖਾਂਦੀਬੂੰਦ ਤੋਂ ਚਾਹ ਕੇਵੀ ਹੱਟ ਨਹੀ ਰਿਹਈਸੀ. ਇਧਰ ਸੀਮਾ ਸਾਹਮਣੇਤੁਰੀ ਜਾਂਦੀ ਮਾਦਾ ਜਿਹਾਮੂੰਹ ਘੁਮਾ ਕੇ ਚੋਰਅਖਾਂ ਨਾਲ ਦੇਖ ਚੁੱਕੀਸੀ ਕੇ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤਦਿਯਨ ਨਜ਼ਰਾਂ ਗਿੜਘ ਵਾਂਗਉਸਦੀ ਬੂੰਦ ਤੇ ਹੀਜੱਮਿਯਾਂ ਹਂਨ ਤੇ ਓਪਜ਼ਾਮੇ ਠਣੀ ਆਪਣਾ ਸਾਂਦਕਾਬੂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਉਸਦੀ ਏ ਹਾਲਤ ਦੇਖਸੀਮਾ ਮੁਸਕਰਾ ਪਯੀ ਤੇਉਸਨੂ ਆਪਣੇ ਹੁਸਨ ਤੇਫਖ਼ਰ ਮਿਹਿਸੂਸ ਹੋਯ ਕੇਓ ਇੰਨੀ ਸੋਹਣੀਹੈ ਕੇ ਖੁਦ ਉਸਦਾਆਪਣਾ ਸਗਾ ਪੁੱਤ ਉਸਤੇਡੁੱਲਯਾ ਪੇਯਾ ਹੈ ਤੇਉਸਤੇ ਚਢਾਨ ਲਾਯੀ ਲੂਣਖਾਧਾ ਕਰਿਈ ਬੈਠਾ ਹੈ. ਸੀਮਾ ਜਾਣਬੂਘ ਕੇ ਹੋਰਵੀ ਲੱਕ ਹੀਲਾ ਹੀਲਾਕੇ ਆਪਣੀ ਬੂੰਦ ਨੂਗੋਲ ਗੋਲ ਘੁਮਾ-ਘੁਮਾਕੇ ਟੁਰਨ ਲੱਗੀ. ਤੁਰਦੀਜਾਂਦੀ ਜੱਟੀ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂਤੇ ਬਾਡੀ ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਜਿਹੀਮੁਸਕਾਨ ਸੀ. ਓ ਜਾਂਦੀਸੀ ਕੇ ਜੇਕਰ ਉਸਦੇਪੁੱਤ ਦਾ ਬੱਸ ਚਲਦਾਤਾਂ ਸਾਯਦ ਓਸਨੇ ਹੁਣੇਓਹਨੂ ਉਥੇ ਗਲੀ ਵਿਚਹੀ ਢਾਹ ਲੈਣਾ ਸੀਤੇ ਉਸ ਉੱਤੇ ਚਾਢਜਾਣਾ ਸੀ.
Comments
Post a Comment