মইমা-দেউতাৰ একমাত্ৰ ছোৱালীআছিলো । বৰ্তমানমোৰ বিয়া হৈ এটাসন্তানৰ মাতৃ । মা-দেউতা দুয়ো চাকৰিকৰিছিল । স্কুল-কলেজৰ পৰা অহাৰপাছত মই দুই-তিনিঘণ্টামান প্ৰায়ে অকলে বুঢ়ীআইতাৰ লগত থাকিব লগাহৈছিল । আইতাইকাণেদিও কম শুনিছিল, চকুৰেপ্ৰায় দেখা নোপোৱাৰ নিচিনাইআছিল । বিচনাতেশুই থাকে । মইদৰকাৰ হ’লে সহায় কৰিদিওঁ । মইপ্ৰথম যৌৱনৰ মিঠা মিঠাসোৱাদ তেতিয়াই লভিছিলো ..দেউতাৰ সমবয়সীয়া বন্ধুএজনৰ পৰা । পত্নীহীনমানুহজনৰ ওচৰতে ঘৰ হোৱাকাৰণে তেওঁৰ আমাৰ ঘৰলৈসঘন আহ-যাহ আছিল…এদিন সন্ধিয়া তেওঁ আমাৰ ঘৰলৈঅহাৰ থিক আগে আগেমা-দেউতাহঁত অফিচৰ পৰা আহিপাইছিলহে । গৰমদিন আছিল ।তেওঁকবহিবলৈ কৈ মা-দেউতাদুয়ো গা-ধুই ফ্ৰেচহ’বলৈ সোমাইছিল ।ঠিক তেনেতে কাৰেণ্ট যোৱাতমই মম এদাল লৈতেওঁৰ ওচৰৰ টেবুল খনতথব যাওঁতে তেওঁ হঠাৎমোৰ উৰুহাল পাছফালৰ পৰামোহাৰি দি ফুচ-ফুচাইকৈছিল…তই মস্ত এজনীহৈ গ’লি দেই…। ছুটিফ্ৰক এটা পিন্ধি আছিলোমই । তেওঁৰহাতৰ পৰশত মোৰ কুমাৰীদেহটো শিয়ঁৰি উঠিছিল ।তেওঁ বেয়া কাম কৰিছেবুলি গম পাইও কিবাএটা ভাল লাগিছিল ।ভয়তে আতৰি দিয়াত তেওঁবেয়া পাইছো নে’কি সোধাত একোমতা নাছিলো…তেওঁ থিয় হৈপুণৰ মোৰ গাত হাতদিছিল…তপিনাত লাহেকৈ খামুছিদিছিল…আস…ইমান বছৰৰ পাছতোযেন মোৰ দেহত পুৰুষৰসেই প্ৰথম স্পৰ্শ লাগিআছে । তেওঁমোৰ গাত হাত ফুৰাইথাকোতেই মাহঁতে চিঞৰি মাতিছিল.. বাথৰুম দুইটাত মম এদালএদাল দিবলৈ । মইপটাপট দি আহোতে মায়েকৈছিল… খুৰাৰক বহিবলৈ ক’বি…তোৰ কিবা পঢ়া বুজিবলৈআছে যদি সুধি লগৈ। মই এনেইকিতাপ এখন লৈ আকৌতেওঁৰ ওচৰত গৈ কৈছিলো..মায়ে আপোনাৰ ওচৰতপঢ়ি থাকিবলৈ কৈছে । তেওঁ…আহ..সোণজনী বুলি কৈমোক সাৱটি ধৰিছিল… আস কি মায়াৱীআছিল ..মোৰ জীৱনৰ প্ৰথমপুৰুষজনৰ স্পৰ্শ …গাটো গৰম হৈগৈছিল… তেওঁ ধূতি এখনআৰু চোলা এটা পিন্ধিআহিছিল….তেওঁৰ উমাল, শক্তিশালীবাহুবন্ধনত মই লেতু-সেতুহৈ পৰি…কি কৰিছে খুৰা..বুলি লাজতে মুখখনতেওঁৰ বুকুত লুকুৱাইছিলো… তেওঁ এখন হাতেৰেমোৰ পিঠিখন মোহাৰি আনটোহাতেদি ফ্ৰকটো অলপ দাঙিমোৰ তপিনাটো কোমলকৈ খামুছি ধৰিছিল… আস….কেনেকুৱাযেন লাগিছিল গা-মন…। কিন্তুতেওঁ যেতিয়া হাতটোৰে মোৰপেণ্টিটো একাষৰীয়া কৰি পোকৰটা টিপিদিছিল..বিৰাট লাজ লাগিছিল… আতৰিআহিব খুজিছিলো..কিন্তু তেওঁ ..একোনহয়…ৰ..চোন বুলিকৈ অলপ জোৰেৰে সাৱটিধৰিছিল …তপিনাহাল খামুছি পোকৰৰ ফুটাটোতআঙুলিটো লগাই দিয়াত সুৰসুৰাইছিল। মই ছটফটাইগাটো জোকাৰি দিয়াত তেওঁআঙুলি এটা পোকৰত অলপসুমুৱাই দি উলিয়াই নিশুঙি চোৱাত ঘিণ লাগিছিঃ বুলি কৈছিলো…তেওঁ হাহিঁ পেলাই..ফুচফুচাই কৈছিল… ৰ-চোন..তোৰগোন্ধটো ল’ব দে… লাজ লাগি গৈছিল..আকৌ হাতটো পেণ্টিৰ ভিতৰতসুমুৱাই পোকৰটো টিপি দিআৰু তললৈ ভৰাই দিছিল… উ…মা…তেওঁ মোৰ পেচাব কৰাজেগাখিনি মোহাৰি দিছিল… আস…ইমান ভাল লাগিছিল…. কিবাবিজল বিজল ওলাই আছিলগিডাৰ পৰা..তেওঁ লাহেলাহে আঙুলি কেইটাৰে যোনীদ্বাৰখন মোহাৰি আছিল…অ’ মা.. ইমান..পিৰপিৰাছিলপেচাব ওলোৱা ৰাস্তাটো ।মই ক’ব নোৱাৰাকৈয়ে গেৰোৱাদুটাওখ কৰি তেওঁৰ হাতটোকআৰু সুবিধা কৰি দিছিলো…তেওঁ মোৰ কপালত চুমাখাই দিয়াত মৰম লাগিগৈছিল …মোৰ প্ৰথম পুৰুষজনলৈ । আনফালেমোৰ পেটত তেওঁৰ ধূতিৰতলৰ কিবা টান বস্তুএটাই যেন খোছা-বিন্ধাকৰি আছিল… উ…মা..সেইদাল তেওঁৰবাৰি নে’কি..ইমান টানআৰু ডাঙৰ হ’ব পাৰেনেমানুহৰ বাৰি….. তেওঁ তলফালে মোৰ গিডাখনমোহাৰি আঙুলি এটা অকণমানভৰাই দিওঁতে দুখ পাইডাঙৰকৈ আহ..দুখ পাইছোবুলি কওঁতে… তেওঁ ..চুপ..মনেমনে ক..কোনোবাই শুনিববুলি হাতটো গিডাৰ পৰাআতৰাই নি নিজৰ আঙুলিটোচুপি দিলে…ছিঃ..ইমান লেতেৰাতেওঁ…তাৰ পাছত মোৰহাত এখন ধৰি ধূতিৰতলত সুমুৱাই দি বাৰিদালত লগাইদিলে… অ’..মা..ইমান গৰম,ডাঙৰ আৰু টানহৈআছিল সেইদাল.. চুই দিওঁতে গাটোশিৰশিৰাই গ’ল… জীবনত প্ৰথমবাৰ কোনোবামতা মানুহৰ বাৰি চুবলৈপাইছিলো….মাই..গড…কথাতো ভাবি গিডাৰপৰা যেন পিৰপিৰকৈ এসোপাকিবা ওলাই আহিছিল….তেওঁ লাহেকৈ ধূতিৰমাজেদি বাৰিদাল বাহিৰলৈ উলিয়াই দিছিল….তেনেকুৱাতে কাৰেণ্ট আহিল… অলপ ক’লা শকতটান বাৰিদাল তেতিয়াও মোৰ হাতৰ মুঠিত…আগফালটোগুলপীয়া পিয়াঁজৰ নিচিনা…ইমান মৰম লগা…লাইটৰপোহৰত লাজত কিবা হৈপৰি হাতটো আতৰাই আনিলো… কিন্তুতেওঁ ..দীঘল হুমুনিয়াহ এটাকাঢ়ি…অকণ মোহাৰি দেনা…বুলি কওঁতে বেয়ালাগি গ’ল মনটো… হাতটোদি মোহাৰি দিছিলোহে ..হঠাৎকাৰোবাৰ খোজৰ শব্দ শুনিদুয়ো দৌৰাদৌৰিকৈ আতৰি কাপোৰ কানিথিক কৰি লৈ কিবাপঢ়ি থকাৰ নিচিনা দেখালো। দেউতা আহিকথা পতাত লাগিল ।মায়েও আহি তেখেতক মাতলগালেহি… মই নিজৰ ৰমুলৈ আহিউত্তেজনাত বিচনাত শুই পৰিলো। সৰ্বশৰীৰ একঅনামী উত্তেজনাত থকথককৈ কপিঁছিল…সপোন দেখিছিলো..নেদিঠক আছিল সেই দহমিনিটমান সময়… মোৰ জীৱনৰ শ্ৰেষ্ঠসময়….দেউতাৰ সমবয়সীয়া এজনৰলগত হোৱা মোৰ জীৱনৰপ্ৰথম যৌন অভিজ্ঞতা….. যোনীখন চুই চাইছিলো…এসোপাবিজল ৰসৰে চপচপীয়া হৈআছিল… অসহ্যকৰ সুখৰ এক ভাললগাইমনটো বলিয়া কৰি পেলাইছিল..গাৰু এটা সাৱটি বিচনাতেযোনীখন ঘঁহাই আছিলো অলপপৰ… মায়ে চিঞৰি মতাতউঠি গ’লো..
মায়েঅলপ গালি পৰাৰ শুৰতক’লে… তই বোলে অংক,ইংৰাজী একোকে নাজান… আজিৰপৰা আবেলি আবেলি খুৰাৱৰেইদেখাই দিব……অ..গড…কি শুনিছো মই…মোৰ জীৱনৰ প্ৰথম পুৰুষজনআবেলি আবেলি মোক পঢ়ুৱাবলৈআহিব…যি সময়ত মাহতপ্ৰায়েই নাথাকে… তেওঁৰ চকুলৈ চাইছিলো…ইমান মাদকতা ভৰা তেওঁৰচকুহাল… চাহ-তাহ খাই তেওঁযাবলৈ ওলোৱাত দেউতাও তেওঁৰলগত বজাৰলৈ ওলাইছিল…দেউতাই কাপোৰ পিন্ধিবলৈভিতৰলৈ যাওঁতে তেওঁ আকৌএবাৰ সাৱটি ধৰিছিল… সেইবাৰ মই নিজেইতেওঁৰ ধূতিৰ ভিতৰত কিবাএটাৰ সন্ধান কৰিছিলো…কোছ-মোচ খাইসৰু হৈ শুই আছিলমাইনাটো…কিন্তু উমাল হৈয়েআছিল… মুহুৰ্ত্তৰ ভিতৰতে সেইটো মোৰহাতৰ পৰশত সাৰপাই উঠিডাঙৰ হৈ পৰিছিল মোৰহাতৰ মুঠিতে… দেউতা অহা যেনগম পায় আতৰি আহিছিলো.. হাতৰ তলুৱাখন অকণমান আঠা আঠালাগিছিল…তেওঁ পাছদিনাৰ পৰাইপঢ়াবলৈ আহিম বুলি কৈওলাই গৈছিল…মা পাকঘৰত আছিল… মই আগফালৰ দুৱাৰখন জপাইহাতৰ তলুৱাখন শুঙি চাইছিলো…কিবা এটা অচিনগোন্ধ…চেলেকি চাইছিলো ৰঙহীনসেই পাতল আঠাবোৰ….আস কি মধুৰঅপেক্ষাৰ ৰাতি আছিল সেইটো…
সন্ধিয়াৰস্মৃতি আৰু তেওঁৰ পৰশবোৰদেহত সানি উলংগ হৈশুইছিলো সেইৰাতি কল্পনাৰ আকাশত সাতুৰি সাতুৰি।
পাছদিনাক্লাছত অকণো মন বহানাছিল । তিনিটামানবজাত ঘৰ আহি পায়েইভালকৈ গাটো ধুই লৈকিবা এটা খাই সাজুহৈছিলো তেওঁৰ বাবে….মোৰ মানুহজনৰ বাবে…উত্তেজনাতহাত ভৰি কঁপি আছিল। চাৰিটামান বজাতগেটত শব্দ শুনি গমপাইছিলো তেওঁ আহিছে..মোৰমানুহজন আহিছে….। চকুলৈচাবলৈ লাজ লাগিছিল ।তেওঁক বহিবলৈ দি আইতাককিবা লাগে নে’কি চাই আহিকিতাপদুখন মান লৈ তেওঁৰওচৰ পাইছিলোহি । তেওঁওগম্ভীৰ হৈ কৈছিল…তই কিন্তু সঁচাকৈভালকৈ পঢ়ি ভাল ৰিজাল্টকৰিব লাগিব । একোকোৱা নাছিলো…মনে মনে ভাবিছিলো…হ’ব..মোৰ প্ৰাণৰ দেৱতা..আপুনি যি কয়তাকেই কৰিম…মাত্ৰ মোক আপোনাৰমৰম দিব…দাসী হৈ পৰিথাকিম আপোনাৰ ভৰিত…
বগাধূতি-পাঞ্জাৱী পিন্ধি আহিছিল তেওঁ…মই আঠুৰ তললকৈ পৰাস্লিভলেচ ৰঙা ফ্ৰক এটাবগা পেণ্টি এটা পিন্ধিআছিলো । দুৱাৰখনজপাই তেওঁ আলফুলকৈ কোচতবহুৱাই লৈছিল মোক ।লাজুকী লতাৰ দৰে লেতু-সেতু হৈ পৰিছিলোমই । চকুহালমুদি দীঘলকৈ উশাহ লওঁতেনাকত লাগিছিল আফটাৰ শ্বেভৰ পুৰুষসুলভগোন্ধ । তেওঁমোৰ হাত এটা দাঙিকাষলতি তলৰ মিহি নোমবোৰতনাকটো গুজি দিছিল…আস…ইমান ভাল লগা…সহ্য হোৱা নাছিল…। এটাহাত মোৰ ফ্ৰকটোৰ ভিতৰতসোমাই কোমল বুকুখন মোহাৰিদিছিল…ব্ৰা পিন্ধা নাছিলো…নিপোলএটা পিটিকি দিওঁতে এনেকুৱালাগিছিল যেন তেওঁক বুকুতসুমুৱাই লৈ সাচি ৰখামৰমবোৰ উজাৰি দিম…ফ্ৰকটো ওপৰলৈকে দাঙিবুকুত মুখখন লগাই মোৰসৰু পিয়াঁহ এটা চুপিছিলআৰু আনটো মোহাৰি আছিল…বলিয়া হৈ পৰিছিলো মই। তলফালে তপিনাতঅনুভৱ কৰিছিলো তেওঁৰ কঠিন পুৰুষাংগৰপৰশ । অৱশহৈ পৰিছিলো মই অসহ্যকৰ ভাললগাত। তেওঁৰ কোচৰপৰা নামি চোফাখনত বহিতেওঁৰ মুৰটো মোৰ কোচতলৈ পিয়াঁহ এটা গুজিদিছিলো পিতৃবয়সীয়া মোৰ প্ৰথম পুৰুষজনৰওঁঠহালত । সৰুল’ৰাৰ দৰে চুপিখাই আছিল মোৰ কুমাৰীদেহৰ স্তনাগ্ৰ । তেওঁৰচুলিখিনিয়ে কোমলকৈ বিন্ধি আছিলমোৰ অসূৰ্য্যস্পৰ্শা যোনীখন…পিৰপিৰাই গৈছিল যোনীসহিত সমগ্ৰশৰীৰ । দুইটাস্তন তেওঁৰ ওঠৰ পৰশতপ্ৰাণ পায় উঠিছিল… শৰীৰটোৱে যেন কথা ক’বলৈ আৰম্ভ কৰিছিল ।টনটনাই থকা বুকুখনৰ ধুমুহাশাঁত পৰিছিল তেওঁৰ হাতৰমুঠিৰ কঠিন পৰশত.. অলপঅলপ বিষাইছিল । ভালপোৱাৰমিঠা মিঠা বিষ ।তেওঁ মুখখন ওলোটাকৰি মোৰযোনীত গুজি দিছিল…নাপায় বুলি কৈআতৰাব চাইছিলো মোৰ দেৱতাৰ মুখখন…কিন্তুতেওঁ মোৰ ভৰিৰ মাজলৈগৈ ওচৰৰ পৰা চাইছিলমোৰ কুমাৰী যোনীখন ।লাজ লাগিছিল । জিভাখনলগাই দিছিল যোনীৰ পাহিদুটাৰ মাজত …আস…. ইমান ভাললগা…মৰি যাবৰ মনগৈছিল । আলফুলকৈযোনীৰ নোমবোৰ মোহাৰি তেওঁমোক চেলেকি দিছিল ।এবাৰ চকুত চকু পৰোতেলাজত মুছকছ যাম যেনলাগিছিল ….তেওঁ চোফাখনৰ এমূৰেআঠুকাঢ়ি মুখখন মোৰ দুভৰিৰমাজত সুমুৱাই মোৰ ভৰি দুটাতেওঁৰ গাৰ ওপৰত উঠাইলৈছিল । … পায়জানো দেৱতাৰ গাত ভৰিউঠাব….মোৰ আপত্তি তেওঁশুনা নাছিল… অৱশ হৈ নিজকেসমৰ্পণ কৰিছিলো তেওঁৰ ওচৰত ।মোৰ যোনীত যেন বানআহিছিল….জীভাখন দীঘলকৈ মেলিভিতৰত ভৰাই ভৰাই চেলেকিদিওঁতে শব্দ হৈছিল…চলপ..চলপ কৈ….তেওঁচুহি খাইছিল মোৰ কুমাৰীযোনীৰ ৰসবোৰ….এনেকুৱাও নো কোনোবাই কৰিবপাৰেনে….বিশ্বাস হোৱা নাছিল..আনকোনোবাই কাৰোবাৰ পেছাব কৰা জেগাখনোচেলেকি দিয়েনে বাৰু …হওকতেওঁ মোৰ দেউতাৰ বন্ধু…এইজন পুৰুষে ক’লে চিৰজীৱনমই তেওঁৰ বান্দী হৈথাকিম…যি কয় তাকেকৰিম …তেওঁ মাজে মাজেনিজৰ ধূতিৰ ভিতৰত হাতসুমুৱাই বাৰিদাল মোহাৰি আছিল …..বিৰাটমন গৈছিল মোৰ হাতেদিসেইদালক মৰম কৰিবলৈ ।কিন্তু লাজ লাগিছিল ক’বলৈ….ভৰিটোলগাই দিছিলো এবাৰ কঠিনহৈ পৰা যৌনাংগটোত… তেওঁ বুজিছিল হবলামোৰ মনৰ কথা….আৱৰণমুক্ত কৰি দেখাইছিল মোকমোৰ হ’বলগীয়া বস্তুটো …..আগদিনাসন্ধিয়া সেইটো যিমান ক’লা যেন লাগিছিল সিমানক’লা নাছিল…ঘেঁহু বৰণীয়া….আস…ইমান মৰমলগা মোৰমাইনাটো….এইবাৰ মই আঠুকাঢ়িতেওঁৰ ভৰিৰ মাজত সোমাইলৈছিলো… কপালখন তেওঁৰ ভৰিত ঘঁহিযেন আশীৰ্বাদ লৈছিলো….বগা তলুৱাদুখন চেলেকিজীবনৰ প্ৰথম পুৰুষজনক পূজাকৰিছিলো…তেওঁ ভৰিহাল মোৰমুখত ঘঁহি দি যেনমোক ছোৱালীৰ পৰা পৰিপূৰ্ণ মাইকীমানুহহ’বলৈ আদেশ দিছিল..শ্ৰদ্ধাৰে শিৰত লগাইছিলো তেওঁৰদুভৰি…যেন তেওঁ পিন্ধোৱাসেন্দুৰ শিৰত লৈ সমৰ্পণকৰিছিলো নিজকে । অজানএক সংকোচৰে চাইছিলো মোক মৰম দিবলৈউদ্যত হৈ থকা তেওঁৰদুভৰিৰৰ সন্ধিস্থলৰ সেই শক্তিশালী পুৰুষসুলভঅংগটোলৈ । লাজকৰা যেন পায় তেওঁনিজেই সেইদাল তুলি দিছিলমোৰ হাতৰ মুঠিত ।আস…ইমান উমাল…..। আলফুলকৈহাতত লৈ মোহাৰি দিছিলোমোৰ দেউতাৰ বন্ধু, মোৰজীৱনৰ প্ৰথম পুৰুষজনৰ কঠিনযৌনাংগ । অজানপুৰুষসুলভ সুঘ্ৰাণ এটা নাকত লাগিছিল.. নিজকে বিলীন কৰি দিবৰমন গৈছিল..যোনীখনত যেনঢল বৈছিল ভালপোৱাৰ…
হাতৰতলুৱাত বন্দী হৈ থকাউমাল,কঠিন ৰহস্যময় অংগটোৱেযেন ওচৰলৈ টানি নিছিল। অলপ বেঙুনীয়াঅলপ গুলপীয়া তেওঁৰ পুৰুষাংগটোৰ মাজৰছিদ্ৰটোত জিলিকি উঠিছিল এটুকুৰাহীৰা….এটোপাল পাতল বৰণহীনপ্ৰেমৰস মোৰ বাবে… চকুহাল মুদি আলফুলকৈকম্পিত ওঁঠেৰে সাৱটি ধৰিছিলোমোৰ প্ৰিয়জনৰ উষ্ম,কঠিন যৌনাংগটো…. আস…পিয়াহঁতআতুৰ মোৰ ওঁঠহালৰ মাজতলাহে লাহে অদৃশ্য হৈপৰিছিল মোৰ প্ৰেমাস্পদৰ গোপনঅংগ। খামুছিধৰিছিল তেওঁ মোৰ চুলিকোছা….ককালটোসাৱটি আকুল হৈ চুপিবধৰিছিলো মোৰ দেউতাৰ বন্ধুৰবিশাল উথ্থিত যৌনাংগ…মোৰ সৰুমুখখনৰ বাবেসেইদাল অতি বৃহৎ আছিল… তথাপিতোযিমান পাৰো মুখৰ ভিতৰতভৰাই লৈছিলো…মোৰ অতিকৈ মৰমৰকিন্তু আনৰ দেহৰ অংগএটা… জিভাৰে চেলেকি তাকখাই পেলাবৰ মন গৈছিল…মাজতেতেওঁ মোক দাঙি গাৰওপৰত ওলোটাকৈ উঠাই লৈছিল…মোৰ তলফালটো তেওঁৰমুখৰ ওপৰত লৈ. ফ্ৰকটোউজাই আহি ডিঙিৰ ওচৰপাইছিলহি…..তেওঁমোৰ পেণ্টিটো খুলি শুঙি চাইকৈছিল… আজি এইটো মইলৈ যাম… মই কৈছিলো..ছিঃ…সেইটোলেতেৰা…অথনিৰ পৰা পিন্ধিআছো.. লাগেই যদি ধুইথোৱা এটা নিব…তেওঁ মোৰ যোনীতলাহেকৈ কামূৰি দি কৈছিল… ধেৎ..আকৰী…ধুই থোৱা পেণ্টিততোৰ গিডাখনৰ ৰস আৰু গোন্ধলাগি থাকিব জানো ?.. আস…তেওঁ মোৰ গোটেই যোনীখনওঁঠৰ মাজত লৈ ৰসেদিচপচপীয়া হৈ থকা মাজৰফাকটোত জিভাখন ভৰাই দিছিল…উমমমম…মৰি যাম যেন লাগিছিলঅসহ্য সুখত.. উৰুহালেদি তেওঁৰমুখখন হেচা মাৰি ধৰিছিলো… আৰু তেওঁৰ বাৰিদাল জোৰকৈচোপাত লাগিছিলো…. চকুৱে মুখে তেওঁৰ ডাঠক’লা নোমবোৰে বিন্ধিছিল…কেইদালমানদুষ্ট নোম মোৰ নাকৰফুটাতো সোমাই উৎপাত কৰিছিল…..তীব্ৰচোষণত মুখখন ভৰি পৰিপৰিছিল তেওঁৰ পাতলীয়া আঠাআৰু মোৰ থুইৰে…সেইবোৰ কি কৰোভাবিছিলো..ঘিণো লাগিছিল অলপ… পেলাইদিলে তেওঁ বাৰু বেয়াপাব নেকি ?মুখৰ পৰাবাৰিদাল উলিয়াই লৈছিলো…তেওঁ সুধিছিল…কি হ’ল..ঘিণলাগিছে নেকি….!... উস ..কেনেকৈ কওঁ…তেওঁ বেয়া পাইযদি… নাই পোৱা বুজাবলৈমুৰটো জোকাৰি গিলি পেলালো…বিজল বিজল… ঘিণ লাগিছিল যদিওতেওঁ ভাল ছোৱালী বুলিকৈ অলপ পিছত আচলবস্তু খাবি ৰ বুলিকওঁতে গা-মন কঁপিউঠিল….মই সম্পূৰ্ণৰূপে যেনতেওঁৰ হৈ পৰিলো….আকৌ মুখত ল’ব ধৰোতে তেওঁ ক’লে… আৰু চুপিব নালাগে..ৰ…চাওঁ শুই দে..চোন..মোৰ সোণজনী…বেলেগ কিবা এটাকৰো…অহ..গড…ভয় লাগিছিল ভীষণ…
মইতেওঁৰ ভৰিৰ মাজৰ পৰাউঠি ক’লো ..এবাৰ আইতাকচাই আহোঁ নেকি… তেওঁ জল্দি আহগৈবুলি ক’লে….আইতা নাক বজাইশুই আছে আৰামত…
লগেলগে ঘুৰি আহি তেওঁকক’লো…বিচনালৈ যাম নেকি…তেওঁ ..অঁ..ব’ল বুলি মোক কোচতলৈ মোৰ ৰুমলৈ গৈবিচনাত শুৱাই দিলে…. তেওঁ ধূতি খনআৰু আন্দাৰপেণ্টো খুলি লৈ মোকভৰি দুটা মেলি দিককালৰ তলত গাৰু এটাদি মোৰ ওচৰত আঠুকাঢ়ি ল’লে…. অ’..মা…তেওঁ বাৰিদাল হাতেৰেধৰি মোক চুদিবলৈ সাজুহৈছিল… মোৰ ভয় লাগিছিল… ক’লো…মোৰ বিৰাট ভয় লাগিছে..কিবা হৈ যায়যদি… তেওঁ ক’লে..ধেৎ..ভিতৰত নুলিয়াও নহয়..আৰু কিবা হ’লে…তোক বিয়া কৰাই লৈযাম দে…চিন্তা কৰিব নালাগে…তেওঁ ধেমালী কৰিছিল যদিওমই নিজকে তেওঁৰ পত্নীৰৰুপত কল্পনা কৰি আবেগিকহৈ পৰিলো… ফিচফিচাই শুধিলো…দুখ পাম নেকি… তেওঁএটা হাতেৰে বাৰিদাল আৰুআনটো হাতেৰে মোৰ যোনীখনফাক কৰি বাৰিদাল হেচিধৰিলে লাহেকৈ… আস…অনাঘ্ৰাত কুমাৰী যোনীখনে পুৰুষৰযৌনাংগৰ স্পৰ্শত বলিয়া হৈ পৰিল…..আগটোলাহে লাহে সুমুৱাই দিছিলতেওঁ…দুখ পাইছো নেকিমৰমৰে বাৰে বাৰে সুধিআছিল…মই অলপ দুখপাইছিলো যদিও সহ্য কৰিতেওঁক নাই পোৱা বুলিকৈছিলো….দাঁতেৰে ওঠহাল কামূৰি সহ্যকৰিছিলো জীবনৰ প্ৰথম সংগমৰঅভিজ্ঞতা… বাৰিদালৰআগটো মোৰ গিডাত সোমাইনেদেখা হৈ পৰিছিল… বিষটো বাঢ়ি আহিছিল…তেওঁ অলপ ওপৰলৈ উঠিমোৰ গাটো খামোচ মাৰিধৰি সেইদাল আৰু সুমুৱাইদিছিল…. অ গড….ভিতৰত আৰু কিবাএটাৰ মাজত সেইডাল সোমাববিচাৰিছিল…মই সহ্য কৰিব নোৱাৰিচিঞৰি পেলালো…দুখ পাইছো…প্লিজ..উলিয়াই দিয়ক…তেওঁ একো নহয়…অলপ ৰ….বুলি বেছি জোৰনিদিয়াকৈ বাৰিদাল লাহে লাহে ঘঁহাবলৈধৰিলে….এবাৰ কোৱা শুনিলো…বাল..বেছি টাইট..তোৰএইখন… হ’ব…ৰ…অকণমান ধৈৰ্য্য ধৰ…মই যিমান পাৰো ভৰিহালমেলি ধৰি তেওঁক সুবিধাকৰি দিলো…বিষটো কমিছিল লাহেলাহে। পিছলযোনীখনত বাৰিদাল উলিওৱা-সুমিওৱা কৰিকৰি অলপ পাছত তেওঁনিজৰ সমগ্ৰ ভৰ মোৰওপৰত এৰি দিলে… আস….তেওঁৰ ওজন মোতকৈবহুত বেছি হোৱা সত্বেওকেনেকৈ তেওঁক গাৰ ওপৰতলৈ আছিলো জানো… বুজিলো…নাৰীক কিয় সদায়পুৰুষৰ তল বুলি কয়… দুহাতেৰেতেওঁক সাৱটি তেওঁৰ ভাৰবৈ ইমান ভাল লাগিছিল…সদায় তেওঁৰ ভৰ গাতলৈ থাকিব পৰা হয়…. আটামৰাদি বুকুখন পিহি পেলাইমোৰ ওঁঠদুখন নিজৰ ওঁঠত লৈচুপি দিছিল…তলফালে বাৰিয়েদি যোনীখনততীব্ৰ ঘৰ্ষণ…চপ..চপ কৈশব্দ হৈ আছিল…মোৰ অৱস্থাটো কল্পনাকৰি এবাৰ আয়নাৰ ফালেচাওঁতে নিজৰ গাৰ ওপৰতউলংগ হৈ চুদি থকাতেওঁক দেখি লাজ লাগিগৈছিল… চুদক…মোক..যিমান পাৰে..মোৰ সোণটোৱে… তেওঁৰ গতি বাঢ়িআহিছিল আৰু দুবাৰ মানবিৰাট জোৰত হেচি হঠাৎবাৰিদাল উলিয়াই মোৰ বুকুতবহি লৈ হাত মৰাতলাগিল …এটা হাতেদি বিৰাটজোৰত মোৰ চুলি কোছাখামূছি ধৰিলে…দুখ পাইছিলো যদিওতেওঁৰ চৰম সুখকৰ মুহুৰ্ত্তবোৰতব্যাঘ্যাত জন্মাবলৈ মন ন’গল….তেওঁ…আহ…আহ….ওলাইছে বুলি কোৱাৰলগে লগে চকু-মুখতজোৰেৰে দুটোপোল মান ডাঠ কিবাছিটিকি পৰিলহি…..তেওঁ জোৰে জোৰেহাত মাৰি …হোঁ…ল..খা…বুলি পানী উলিয়াইআছিল….মই মুখখন মেলিধৰিলো…এসোপা ডাঠ, আঠাআহি জিভাত পৰিলহি… শেষ হোৱাৰ পাছতোতেওঁ উত্তেজনাত বাৰিদাল মোহাৰি আছিল…. মই মোৰ জীৱনৰপ্ৰথম পুৰুষজনাৰ ডাঠ বগা আঠাআঠা বীৰ্য্যবোৰ গিলি পেলালো …অনভিজ্ঞদেহাৰে মানসিক ভাবে চৰমতৃপ্তি লভিবলৈ….এৰা আনক সুখদি ইমান তৃপ্তি পোৱাযায়……তেওঁ মোৰ গাৰওপৰতে ঢলি পৰিছিল….মুখৰ ওচৰতে থকাক্লান্ত বাৰিদাল ওঠৰ মাজত লৈলৈছিলো আলফুলকৈ….সেইদাল মোৰ যোনীখনৰনিচিনা গোন্ধাই আছিল….তেওঁৰ তপিনাদুটা পিটিকিদিওঁতে ভাল পাইছিল নেকি….গাতোপাতি দিলে…অলপ পাছত তেওঁমোৰ গাৰ পৰা নামিঅলপ জিৰালে… মই পিটিকি দিলোমোৰ মানুহটোৰ ভাগৰুৱা দেহাটো…. আধাঘণ্টামান শুই তেওঁ উঠিল… মইও চাফা হৈ আহিলোগৈ….তাৰ পাছত তেওঁ মোকপঢ়ুওৱাত লাগিল…
সেইয়াইআৰম্ভনি……
বৰ্তমানৰস্বামীৰ লগত বিয়া হোৱাৰআগলৈকে খুৰাই মোৰ শৰীৰটোৰগৰাকী আছিল… কলেজীয়া দিনত মোৰ ৰুপমুগ্ধ আন এজন সহজসৰল প্ৰেমিকৰ লগত প্ৰেম কৰিমাজে মাজে তেওঁৰ লগতশৰীৰৰ খেলা কৰোতে খুৰাৰপৰা শিকা কাম-কেলিবোৰ তেওঁৰ লগত এপ্লাইকৰিছিলো । আৰুস্বামীটো মোৰ আজ্ঞাবাহী এটাকুকুৰৰ নিচিনা….সম্পৰ্কীয় চতুৰ মামী এজনীৰপৰা শিকি লৈ বিবাহিতজীৱনৰ প্ৰথম নিশাৰ পৰাস্বামীক বশ কৰি ৰাখিবলৈমনে মনে স্বামীক মইমোৰ মূত খুৱাইছো চাহ-ভাতৰ লগত …কেতিয়াবামূত মিহলাবলৈ পাহৰি গ’লে মোৰপোহনীয়া কুকুৰৰূপী স্বামীয়ে সোৱাদ হোৱা নাইবুলি কয়…. নাজানে বেচেৰাই ..সিঅজানিতে মোৰ পেচাবৰ আসক্তহৈ পৰিল বুলি… এতিয়া খুৰা বুঢ়াহ’ল…বাৰিত জোৰ নাই..তথাপিতো মাহঁতৰ ঘৰলৈ গ’লেই মোৰ প্ৰথম প্ৰেমৰকৃতজ্ঞতা স্বৰুপে চুপি দিওঁ ঢিলাহৈ পৰা বাৰিডাল…..গিলি খাওঁ বয়সৰবাবে পাতল হৈ পৰামোৰ প্ৰথম প্ৰেমিকৰ বীৰ্য্যৰটোপালবোৰ ।
খুৰাৰপৰা পোৱা চৰম শাৰীৰিকসুখবোৰে মোৰ দেহ মনতৃপ্ত কৰি তুলিছিল ।তেওঁ সপ্তাহত তিনিদিনপঢ়াবলৈ আহিছিল । তাৰেদুদিন মাহঁত নাথাকোতে আৰুএদিন দেওবাৰে আহে । সেইদুদিনততেওঁ মোক পঢ়াৰ লগতেদেহজ প্ৰেমৰ শিক্ষা দিছিল..কি কি যে কৰানাছিলো । তেওঁৰকণীত কন্ডম পিন্ধাই দিবলৈশিকাইছিল । মইতেওঁ আবেলি ব্যৱহাৰ কৰাকন্ডমবিলাক ৰাতিটো ৰাখি থৈপাছদিনা পুৱাহে পেলাইছিলো ।এদিন মোৰ মাহেকীয়া হৈথাকোতে তেওঁ মস্ত বাৰিডালপোকৰত ভৰাইছিল… আস…দুদিনমান ইমান বিষাই আছিলপোকৰটো । ভালকৈখোজ কাঢ়িব পৰা নাছিলো। মাহঁতে সোধোতেভৰি এটাৰ বিষ বুলিকৈছিলো । এদিনদেওবাৰে তেওঁ মোক পঢ়ুৱাইথাকোতে মাহঁত শুই আছিল। মই টেবুলৰতলেদি ভৰিৰে তেওঁৰ বাৰিদালমোহাৰি দি আছিলো…তেওঁ মাজে মাজেমোৰ গিডাত ভৰি দিখুছি আছিল । তামামচেক্স উঠি আছিল মোৰসেইদিনা । মোৰকৰিবলৈ বিৰাট মন যোৱাতোতেওঁ মাহঁত ঘৰত থকাকাৰণে কৰিব খোজা নাছিল। মইএবাৰ পানী খাওঁ বুলিভিতৰলৈ গৈ মাহঁতক জুমিচাওঁতে পাগলী হৈ গ’লো… মাৰ পেটিকোটৰ ভিতৰত দেউতাই মুখখনসুমুৱাই চেলেকি আছে… …ঘুৰি আহি চিধাখুৰাৰ ভৰিৰ মাজত সোমাইলৈ বাৰিদাল চোপাত লাগিলো ।তেওঁৰো কৰিবৰ মন গ’ল…টেবুলখনতধৰি বেকাকৈ থিয় হৈপাতি দিলো গিডাখন…তেওঁ পাছফালৰ পৰামোক ধৰি পাচ মিনিটমানবৈদ্য জোৰে জোৰে চুদিতপিনাত পানী উলিয়াই দিলে…পানী উলিয়াই থাকোতে তেওঁমোৰ চুলিত ইমান জোৰতখামুছি ধৰিছিল… সদায় তেওঁ পানীউলিওৱাৰ পাছত অলপ সময়জিৰাব বিছাৰে ভাগৰ পলুৱাবলৈ। কিন্তু সেইদিনাশুব নাপায় খিঙখিঙিয়া হৈপৰিল। টেবুলতেমুৰথৈ জিৰাই থাকোতে মইকিবা এটা কৈ গাতহাত ফুৰাই দিওঁতে চৰিয়াইদিলে মোক…ৰেন্দি বুলি কৈ। খুব দুখলাগিছিল…..কিন্তু পাছত আহোতেনিজৰ মাইকী বুলিহে মাৰিছিলোবুলি কৈ বুকু আৰুতপিনা পিহি মৰম কৰোতেমনটো কিবা ভাল লাগিগৈছিল । কেইদিনমানবেয়া পাই থকা মানুহটোৰগাৰ তলত শুই বুচখন মেলি দিওঁতে তেওঁতকৈআপোন আৰু কোনো নাইযেন ভাব হৈছিল ।তেওং যিদিনা পানী নুলিয়াইসেইদিনা মই পিন্ধি থকাপেন্টিটো লৈ যায় ।পাছত ঘুৰাই দিওঁতে পেন্টিটোৰভিতৰ অংশ অলপ ডাঠখমখমীয়া হৈ থাকে ।এবাৰ পেন্টি নি কিকৰে বুলি সোধাত এদিনকৈছিল ৰাতি ৰাতি মুখতপিন্ধি লৈ মোক তেওঁৰপত্নী বুলি ভাবি হাতমাৰে বোলে । মৰমলাগি গৈছিল মোৰ বুঢ়াটোলৈ। কেতিয়াবা মাহঁতেকিবা কথাত গালি পাৰিলেএকেবাৰে তেওঁৰ ওচৰলৈ গুছিযাম যাম লাগিছিল ।ইমান আপোন হৈ পৰিছিলপিতৃবয়সীয়া সেই মানুহজন ।মোৰ ৰিজাল্টো খুৰাই পঢ়োৱাৰ পৰাভাল হৈ আহিছিল ।মাহঁত বিৰাট খুছ ।মইও খুছ ।মোৰগিডাও খুছ, তেওঁৰ বাৰিওখুছ ।
এদিনক্লাছৰ পৰা আহি দেখিলোমাই কান্দি আছে…মামা এজন ঢুকাল। মামাহঁতৰ ঘৰপ্ৰায় তিনিশ কলোমিটাৰ দূৰৈত। মা-দেউতাযাবই…কিন্তু বুঢ়ী আইতাকলৈ সমস্যা হ’ল ।শেষত মোক আইতাৰ লগতথাকিব ক’লে দুই-তিনিদিনমান । ৰাতিৰাতি খুৰা আহি থাকিব…আস……কথাষাৰশুনি হাতৰে স্বৰ্গ ঢুকিপোৱা যেন লাগিছিল ।মুখত মৃত মামাৰ কাৰণেদুখ কৰি বাকচৰ পৰামাৰ কাৰণে কাপোৰ উলিয়াইবেগ এটাত ভৰালো ।বিহুত মায়ে দিয়া ধুনীয়াগুণা কৰা পাটৰ কাপোৰযোৰদেখি মনলৈ বেলেগ চিন্তাএটা আহিল । মাহঁতগাড়ী এখন লৈ ততাতৈয়াকৈগ’ল মোক সাৱধানেথাকিবলৈ কৈ । মাহঁতযোৱাৰ পৰত খুৰাও আছিল। তেওঁ সিহঁতকশুনাই মোক ক’লে…মই ৰাতি ভাতখাই শোৱাৰ সময়তহে আহিম। তই ভালকৈদুৱাৰ মাৰি ভিতৰত শুইথাকিবি । মইবাহিৰৰ ৰুমটোতে শুম । মাহঁতযোৱাৰ পাছত তেওঁ গ’লগৈ । মইভাত বনাই থ’ম বুলিক’লো ।
মনউগুল-থুগুল।সপোনকোৱঁৰৰলগতসপোনৰৰাতিকটোৱাৰহেঁপাহত।তেওঁভালপোৱাপনিৰবনালো।আইতাকসোনকালেখুৱাই-বুৱাইআজৰিহওঁতেইতেওঁঅহাগমপালো।আইতাইগমনোপোৱাকৈভিতৰৰৰুমএটালৈলৈগৈবিচনাতবহিবদিয়াততেওঁক’লে.. ভাতনুখুৱাৱনেকি…ভয়েইলাগিছে…তোৰলগতৰাতিথাকিবলৈ।মইক’লো…মনেমনেবহিথাকক…আজিপ্ৰথমতেমোৰমতেচলিবলাগিব।পিছতযিকৰেকৰিথাকিব।আইতাকবাথৰুমৰপৰাআনিবিচনাতশুৱাইক’লো… মইপঢ়োগৈ।আপুনিশোৱক।সেইটোৰুমৰদুৱাৰখনবাহিৰৰপৰামাৰিভাতআঞ্জাবোৰতেওঁবহিথকাৰুমলৈনিকাহিঁতবাঢ়িলো।তেওঁকখাবলৈকৈমইওচৰতেবহিল’লো।মোলৈভাতনবঢ়াদেখিতেওঁআচৰিতহৈক’লে..তইনাখাৱনেকি.. মইক’লো…আগতেআপুনিখাওকচোন..মইপাছতখাম… তেওঁ …ধেৎএইজনীবুলিকৈমোককোচতলৈখুৱাববিচৰাতমইক’লো.. প্লিজ…আপুনিপ্ৰথমতেখাওক ..তাৰপিছতমোকদিব….তেওঁআধাগৰাহখাইবাকীখিনিমোকখুৱালে।একেখনকাহিঁতেদুয়োখালো….নিজৰমানুহটোৰঝুঠাখাইবেলেগএটাতৃপ্তিলাগিছিল।তেওঁমুখধুইব্ৰাচকৰিথকাসময়খিনিতমইবাচনধুইউঠিপটককৈগাটোধুইল’লো… তেওঁঅধৈৰ্য্যহৈপৰিছিল।মইঅলপৰখিবকৈঅলপপাছতমোৰৰুমলৈযাবক’লো । নিজৰৰুমতগৈকিছুদিন আগতে তেওঁ মোৰজন্মদিনত উপহাৰ দিয়া ধুনীয়াচেক্সী ক’লা ব্ৰা, পেন্টিৰওপৰত বগা পেটিকোট আৰুপাটৰ কাপোৰযোৰ পিন্ধি ল’লো ।খোপা এটা বান্ধি, অলপমানমেকআপ কৰি থাকোতেই তেওঁআগি দুৱাৰত টুকুৰিয়ালেহি ।মই আৰু অলপ ৰখিবদিলো । তেওঁৰখঙ উঠিছিল নেকি…চিগাৰেট জলোৱা গম পালো। বিচনাখন আগতেইসজাই থৈছিলো । আৰুদুটামান বিশেষ বস্তু লুকুৱাইথ’লো । আকৌএবাৰ আইনাত নিজকে চাইলাজ লাগি গ’ল…কইনা কইনালাগিছিল নিজকে । গা-মন শিহৰি উঠিছিল। কঁপা কঁপাহাতেৰে দুৱাৰখন খুলি দিয়াত তেওঁইমান দেৰি কি কৰিআছ বুলি খেঙখেঙাই উঠিছিল। কিন্তু এসোপাৰঙা গোলাপৰ পাহি দিসজাই থোৱা বিচনাখন আৰুমোৰ সাজ-সজ্জা দেখিবাকৰুদ্ধ হৈ পৰিল ।বিচনাত বহকচোন বুলি কৈতলত লুকুৱাই থোৱা চৰিয়াটো আৰুপানী উলিয়াই মোৰ মানুহটোৰভৰিহাল ধুৱাই দি চাদৰৰেমচি দিলো…তেওঁ অভিভূত হৈপৰিল । মইচৰিয়াত পৰা তেওঁ ভৰিধোৱা পানী অলপ খাইমূৰত লৈ আশীৰ্বাদ ল’লো । চৰিয়াটোআতৰাই শৰাই এখনত গামোছাআৰু নতুন ধূতি এখনদি সেৱা কৰিলো পৱিত্ৰভাবে ।তেওঁধেৎ ..কি কৰিছ চাওঁবুলি বাহুত ধৰি উঠাইদিলে । এইবিলাককৰিবি বুলি জনা হয়..তোলৈ কিবা লৈ আহিলোহেঁতেন নহয়…ছেঃ …বুলি কৈপকেট খুচৰি এহেজাৰ টকাএটা উলিয়াই আশীৰ্বাদ দিলে…. । তেওঁ মোক বিচনাৰফালে টানি কোচত বহুৱাবখোজাত মই এক মিনিটবুলি কৈ টেবুলৰ ড্ৰয়াৰৰপৰা কাগজৰে বন্ধা সৰুপেকেট এটা তেওঁৰ হাতততুলি দি চকু হালমুদি দিলো… তেওঁ পেকেটতো খুলিআবেগিক হৈ পৰিল…সেন্দুৰঅলপ.. থোকাথুকি মাতেৰে কৈছিল…ধেৎ…নাপায় এইবোৰ…মই তেওঁৰ ভৰিতপৰি ক’লো…প্লিজ…ভগৱানক সাক্ষী কৰিমোৰ শিৰত সেন্দুৰ পিন্ধাওক… আপুনিমোৰ দেৱতা..মোৰ প্ৰথমপুৰুষ..গোটেই জীৱন মইআপোনাৰ হৈ থাকিম…তেওঁ ক’লে..ধেৎ…কোনোবাইগম পালে কি হ’ব….মই ক’লো… কোনেও গম নাপায়… প্লিজ.. এইকেইদিন মোক আপোনাৰ পত্নীহৈ থাকিবলৈ দিয়ক…. তেওঁ মোৰ শিৰত সেন্দুৰবুলাইছিল…..গোপনেহ’লেও মই নিজকেতেওঁৰ বিবাহিতা পত্নীৰ মৰ্য্যদা লাভকৰিছিলো…. বহুদিন বহুবাৰ তেওঁৰ আগতলেংতা হৈছিলো…কিন্তু সেইদিনা তেওঁচুমা খাওঁতেই লাজ লাগিছিল ।ব্লাউজৰ হুক খুলি দিবুকুৰ পিয়াঁহ দুটা চুইচুপি দিওঁতে লাজত চকুজাপ খাই গৈছিল ।আৰু তেওঁৰ উমাল বাহুতসোমাই ওঁঠহাল তেওঁৰ ওঁঠতসপি দিওঁতে লাজুকী লতাৰদৰে লেতু-সেতু হৈপৰিছিলো । গাৰচাদৰখন খহাই যেতিয়া মেখেলাআৰু পেটিকোটতো উজাই আনিছিল…টিউব লাইটতো অফকৰি ডিম লাইটতো জলাইদিব কৈছিলো। লাজলাগিছিল মোৰ….ফুলশয্যাৰ নিশা নিজৰ মানুহটোলৈসকলো নাৰীৰে লাজ লাগেনেকি বাৰু…
আস…মোৰ কোমল দেহটো সেইদিনাতেওঁৰ শৰীৰৰ ভৰত ভাগিযাব যেন লাগিছিল ….ইমানমধুৰ…..সেইদিনা বেলেগ কিবা ভাললাগিছিল….দুবাৰ তেওঁ পানীওলাই যাব বুলি কওঁতেমই আৰু অকণমান কৰকনা বুলি কৈ মইওবিৰাট জোৰে জোৰে গিডাখনবাৰি ডালত ঘঁহাইছিলো…. আস….কি ভাগৰ লাগিছিলঅদ্ভূত এক ভাল লগাৰপাছত…বুচত যেন জুইলাগিছিল ….তেওঁ খুছি দিলেশাঁত পৰি যায়…..লেবেজান হৈ পৰি আছিলোতেওঁৰ গাৰ তলত… টোপনি আহি গৈছিল….লেন্ডলাইন ফোনটো বজাৰ শব্দতসাৰ পাই দেখিছিলো মইউলংগ হৈ তেওঁৰ বুকুৰমাজত সোমাই আছো….মাহঁতে ফোন কৰিছিল…গৈ পালেগৈ…..দুই এটা কথাপাতি থৈ দিলো ।পেচাব কৰি যোনীখন ধুইআহিলো । তেওঁওপেচাব কৰি আহিল ।তেওঁ বোলে উলিওৱাই নাই….আকৌ সপি দিলো নিজকেগৰাকীৰ ওচৰত । বাৰিডালচুপি ডাঙৰ কৰি দিয়াৰপাছত তেওঁ কন্ডম পিন্ধিবখুজিছিল… মই নিদিলো..ভাল নালাগে কিবা…দুয়োৰেমাজত কিবা এটা ব্যৱধানথকাৰ নিচিনা লাগে….এনেও মোৰ মাহেকীয়াৰপঞ্চমদিন…একো হ’ব নালাগে ছাগৈ।ভিতৰতে উলিয়াবদিছিলো…তেওঁ উলিয়াই দিসৰু বাচ্ছাৰ নিচিনাকৈ দুদু চুপি চুপিকৈছিল…ঐ কিবা হৈযায় যদি… মই তেওঁ বিৰাটভালপোৱা কামটো মানে তেওঁৰপোকৰত আঙুলিদি খুছি ছুছি কৈছিলো… হ’লে হ’ব..আপোনাৰ পত্নীতোহ’লোৱেই…আপোনাৰ সন্তান জন্মদিব পাৰিলে জীবন সাৰ্থকহ’ব ।তেওঁমোক বুকুত সুমুৱাই শুইপৰিছিল তৃপ্তিৰে ।
মাহঁতনহালৈকে মই শিৰৰ সেন্দুৰমোছা নাছিলো…আইতাইতো নেদেখেই…ঘৰৰ বাহিৰ হোৱানাছিলো…তেওঁ আহিলেই মইবিবাবিতা মাইকী মানুহৰ নিচিনাকৈচাদৰ-মেখেলা পিন্ধি লওঁ। দ্বিতীয় দিনাতেওঁ মোক আঙুঠি এটাপিন্ধাই দি দহহেজাৰ টকাদিলে…আন কিবা দিলেমাহঁতে গম পায় বুলি।
